پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

در دنیای امروز، جنگ‌ها دیگر تنها در میدان نبرد و با سلاح‌های فیزیکی شکل نمی‌گیرند، بلکه رسانه‌ها به ابزارهای اصلی نبرد تبدیل شده‌اند.
مجید اسفندفر/در شرایط جنگی، رسانه نه‌تنها نقش اطلاع‌رسانی دارد، بلکه به‌عنوان ابزاری برای هدایت افکار عمومی، ایجاد انسجام داخلی، تضعیف روحیه دشمن و ساخت روایت مسلط از واقعیت‌ها به کار می‌رود. اهمیت این نقش تا آنجاست که برخی تحلیل‌گران معتقدند «هر جنگی، ابتدا در رسانه پیروز یا شکست می‌خورد».در شرایط جنگی، رسانه‌ها وظیفه دارند اطلاعات صحیح و هدفمند را در اختیار مردم قرار دهند؛ اطلاعاتی که ضمن حفظ امنیت ملی، مانع از ایجاد ترس، شایعه و بی‌اعتمادی شود. در این حالت، مرز میان اطلاع‌رسانی و جنگ روانی بسیار باریک است و رسانه باید میان حق مردم برای دانستن و ضرورت‌های امنیتی، توازن برقرار کند.از سوی دیگر، رسانه‌های بیگانه و وابسته به قدرت‌های استکباری در شرایط جنگی تلاش می‌کنند با پراکندن اخبار دروغ، شایعات، روایت‌های تحریف‌شده و عملیات روانی پیچیده، روحیه ملت‌ها را تضعیف کرده و اعتماد عمومی به نهادهای حاکمیتی را بشکنند. در برابر این هجمه، رسانه‌های داخلی باید با آگاهی، سرعت عمل و تحلیل دقیق، روایت درست را در برابر روایت تحریف‌شده قرار دهند و اجازه ندهند دشمن نبرد را در میدان ذهن مردم به‌نفع خود تمام کند.افزون بر این، رسانه در شرایط جنگی نقش مهمی در ایجاد همبستگی ملی و تقویت روحیه مقاومت ایفا می‌کند. انتشار اخبار مربوط به ایستادگی مردم، فداکاری نیروهای مسلح، امدادرسانی به آسیب‌دیدگان و بازتاب صدای خانواده‌های شهدا، همگی باعث می‌شود تا تصویر روشنی از پایداری ملی شکل گیرد و مردم با احساس مسئولیت و غرور ملی در کنار یکدیگر قرار گیرند.نقش بین‌المللی رسانه نیز در این شرایط تعیین‌کننده است. روایت رسانه‌ای از آنچه در میدان جنگ رخ می‌دهد، می‌تواند افکار عمومی جهانی را به سمت حمایت یا محکومیت یک طرف سوق دهد. جمهوری اسلامی ایران بارها نشان داده که در شرایط حساس، می‌تواند با استفاده از رسانه‌های بین‌المللی، افکار عمومی جهان را نسبت به ظلم و تجاوز آگاه کرده و رژیم‌های متجاوز را در انزوای بین‌المللی قرار دهد.در نهایت، رسانه در شرایط جنگی باید نه‌تنها حافظ امنیت روانی جامعه، بلکه مدافع حقیقت و عدالت باشد. رسانه‌ای که بتواند در میان طوفان روایت‌ها، چراغ حقیقت را روشن نگه دارد، در واقع نقش یک فرمانده فرهنگی را در جبهه جنگ ایفا می‌کند. امروز، رسانه دیگر «حاشیه نبرد» نیست؛ رسانه خود میدان نبرد است.