پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

سپیدارآنلاین: همانگونه که در جنگ نظامی یکی از اصلی ترین اقدامات دشمن شناخت پایگاههای اصلی و حساسی است که با از بین بردن آنها ضمن ایجاد خسارت ؛ موجبات از بین رفتن انگیزه رزمندگان را نیز فراهم نماید ؛ در جنگ فرهنگی نیز این نوع استراتژی وجود دارد. البته این پایگاه ها بخشی پایگاههای حساس و حاضر در نبرد و برخی پایگاههای پشتیبانند.
به نقل از پایگاه خبری مدیریت شهری کرج: ادارات فرهنگی نمونه ای از بخش اول و مدارس و دانشگاهها نمونه ای از دسته دوم می باشند. یکی از تفاوتهای جنگ نظامی و فرهنگی که موجب ایجاد سلسله مباحثی در استراتژی فرهنگی شده آنست که در جنگ نظامی محور کل اقدامات به جهت محافظت قابل دسترسی و مشاهده برای دشمن نیست لیکن در جنگ فرهنگی محور همه مباحث قابل دسترسی و حتی حمله و .... می باشد و البته سابقه انقلاب نشان داده که هرگاه جریانی ولو در دولت مقابل محورهای اصلی نظام ایستاده محکوم به فنا ، نابودی و طرد از طرف مردم بوده است . از اصلی ترین محورهای فرهنگ ایران اسلامی دین بوده و انقلاب ایران انقلابی دین محور می باشد. اهمیت این موضوع در کنار برخی از سنتهای الهی آشکار تر میشود ، سنتهای الهی مانند نصرت مومنین، تغییر ندادن اوضاع مردم تا زمانی که مردم ثابت قدم باشند. بدان معنا که تا زمانی که در جامعه و بین مردمی محور اصلی زندگی دین و دینداری باشد ضمن آنکه رشد و شکوفایی در جامعه مفروض مشاهده خواهد شد نصرت و پیروزی نیز نصیب آنان میگردد. در این حال دشمن نیز با درک این موضوع سعی در تخریب این محور مهم و اثرگذار دارد. در طول تاریخ راههای متعددی مشاهده میشود از موضوع سپاه اسلام در آندلس تا کنون راهی که همیشه مورد نظر دشمنان بوده و بارها و بارها از آن استفاده شده ایجاد تقابل دین در برابر دین با ایجاد فرقه ها و نحله های گوناگون می باشد . گفتنی است این اقدام در دوره هایی که آموزش و توسعه دین و دینداری حقیقی رونق و گسترش می یابد بیشتر میشود. بعنوان یک نمونه تاریخی میتوان به تشکیل و ایجاد گروهها و جریانات متعدد در زمان امام صادق(ع) اشاره کرد که در دوره ای که امام صادق(ع) پس از آنکه امام حسین (ع) ابهت طاغوت را در هم شکست و امام سجاد (ع) از طریق ارایه ادعیه و و مناجات رابطه عاشقانه مردم و خدای سبحان را ایجاد نمودند ؛ در زمان امام باقر(ع) و امام صادق (ع) ؛ زمان آموزش دین حقیقی و بدون پیرایه بوده که دقیقا در همین زمان برخی از فرقه های داخلی اسلام ، صوفیه ، مرجئه و... تشکیل میگردد. این نوع اقدام با هدف شکستن قداست دین اصلی و منحرف کردن بخشی از مردم که دارای ایمان ضعیف تری هستند برنامه ریزی میگردد به جهت آنکه کسانی که از حیث ایمان ضعیف ترند هر کدام ایمان خود را در در ازای موضوعی خاص ترک میکنند فرقه ها و نحله های ایجاد شده با شکلها و طعمهای مختلفی دیده میشوند. یعنی هم صوفیه ای که به ظاهر بدنبال ترک دنیا و سخت گیری بر خود است ( هر چند در حقیقت اینگونه نیست) و هم مرجئه که شعارش افراط در بخشندگی خداست دیده میشود تا بتوانند برای همه ذائقه ها برنامه ی جدا کردن از دین را اجرا نمایند. این موضوع در دوره کنونی انقلاب که دوره دانش مداری و عقلانیت دینی است مجددا مشاهده میگردد با این تفاوت که تنوع موضوعی بسیار زیاد و با محوریت شهوانیت بعنوان غریزه ای که بهترین زمان افراط در آن جوانیست برنامه ریزی و پیگیری میشود. و البته این بدان معنا نیست که فرقه های اعتقادی تولید شده از قبل با قوت و حتی انشعاب به فعالیت خود ادامه ندهند. با احتساب موارد فوق موضوع فرق ضاله و نوظهور استراتژی است که با شعار دین جعلی در برابر دین حقیقی و با نگاه تضعیف میزان پایبندی به دین و با راهبرد حداکثر تنوع برای حداکثر ذائقه ها توسط دشمنان اجرا میگردد. راهکار مقابله در این عرصه در دو مرحله پدافندی و آفندی قابل بررسی و اجرا میباشد. در مرحله دفاع ایجاد افسران فرهنگی که برای پاسخگویی به شبهات روز و با شناخت کامل از فرقه ها آماده شده و در گروه های مخاطب جهت روشنگری وارد میشوند بعنوان مرحله دفاعی لازم به نظر میرسد. البته گروه مخاطب نیز به دو بخش گروه پیشگیرنده و گروه اصلاح شونده تقسیم میگردد. مدارس دبیرستان و دانشجویان سالهای اول جز گروه اول و سایر مردم در دسته دوم قرار دارند. درمرحله آفندی نیز صدور فرهنگی و اعتقادی اسلام با نگاه اولویت بر مسایلی که بعنوان خلاء های جوامع غیر اسلامی محسوب میشود و ایجاد چالش درونی در کشورهای مهاجم اقدامی است که میتواند موضوع را از حالت انفعالی خارج نموده و فرصتی برای برنامه های پیشگیرانه ایجاد نماید. نکته پایانی در این بحث آنست که یکی از اشتباهات عمده در تقابل با فرق نوظهور و ضاله ترویج نخواسته آنها در قالب آموزش و در جهت پیشگیری است که بدلیل آنکه آموزش توسط افراد خبره و مسلط صورت نمی پذیرد اغلب باعث تحریک مخاطبین به دانستن بیشتر و گاه حتی گرایش و جذب می شود که دقت در این خصوص از اهمیت ویژه ای برخوردار است.