پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

خانه ، مدرسه و جامعه سه ضلع اصلی فرایند و یادگیری را تشکیل می دهند.
زری اسفندفر/ سالها این عقیده وجود دارد که پیشگیری بهتر از درمان است و نقش خانواده و مدرسه در پیشگیری ازآسیب های اجتماعی بر کسی پوشیده نیست چرا که خانواده یکی از اساسی ترین نهادهای هر جامعه است که همه صاحب نظران در مورد آن اندیشیده و ریشه تمام نابهنجاریها و کجرویها را در خانواده جست و جو کرده اند .در واقع هیچ جامعه ای نمی تواند ادعای سلامتی کند، مگر اینکه از خانواده های سالم برخوردار باشد . شرط پیشگیری خانواده از آسیب های اجتماعی ، وجود روابط سالم و کارکرد صحیح در میان افراد خانواده است ، به همین خاطر در قرن اخیر بروز مشکلات فردی ، اجتماعی و دیگر آسیبها ، ناشی از اختلال در کارکرد خانواده بوده است . مدرسه نیز مانند خانواده بعنوان مهمترین عامل در دوران رشد تاثیر بسزایی در آسیب های اجتماعی داشته است و تنها محل یادگیری، خواندن و نوشتن نیست ، بلکه محل آموزش فرهنگ صحیح ، ارتقاء سطح آگاهی از مهارت های اجتماعی و نیز آموزش صحیح استفاده از پدیده های نوین ارتباطی و انطباق پذیری اجتماعی فرد است که می تواند از آسیبهای اجتماعی و رفتارهای پر خطر کم کند. بنابراین برای پیشگیری از آسیبهای اجتماعی ، خانواده و مدرسه میتواند نقش بسیار موثری داشته باشد.آموزش و یادگیری مهارت های زندگی این روزها عنوانی است كه زیاد به گوش می خورد؛ موضوعی كه غفلت بیش از دو دهه ای از آن در ساختارهای آموزشی، درسی و تربیتی در نهادهای آموزش و پرورش و حتی خانواده، باعث شده تا بسیاری از افراد پس از ورود به جامعه دچار بسیاری از اختلالات اجتماعی و فردی در روابط و تعاملات خود شوند. عدم آشنایی كافی به مهارت های زندگی به نقطه كوری در زندگی بسیاری از ما تبدیل شده كه ریشه بسیاری از چالش های اجتماعی و فردی در زندگی مان را باید در آن جست وجو كرد.مهارت های دهگانه که شامل مهارت تصمیم گیری، حل مساله، تفكر خلاق، تفكر نقاد، توانایی برقراری ارتباط موثر با دیگران، ایجاد و حفظ رابطه بین فردی، خودآگاهی، همدلی، مقابله با استرس و مقابله با هیجان ها از جمله مهارت هایی هستند كه كودكان باید بیاموزند.اصلی ترین راهكار حفظ كودكان و نوجوانان در برابر آسیب های اجتماعی یادگیری این مهارت ها است.این مهارت ها مناسب ترین راهكار برای پیشگیری از آسیب های اجتماعی و روانی كودكان در بزرگسالی است چراكه آموزشِ هرچه بیشتر به كودكان، مهارت های رفتاری و ارتباطی آنان را ارتقا داده و در نتیجه میزان آسیب های اجتماعی در جوانان كاهش خواهد یافت.آموزش مهارتی مانند «نه» گفتن این امكان را به كودك و نوجوان می دهد تا در برابر تعارف سیگار، به راحتی نه بگویند یا اگر دوستانش از وی برای رفتن به مكانی پرخطر دعوت می كند خیلی راحت نه بگوید و همراه نشود.آموزش در هر سنی موثر است اما در سنین كودكی از اثرگذاری و اهمیت ویژه ای برخوردار است. از این رو برای پیشگیری و ممانعت از ورود كودكان به فضاهای آسیب زا باید آموزش از سن كودكی آغاز كرد. هرگونه تعلل در این مهم، خسارت های جبران ناپذیری برای جامعه و خانواده به همراه دارد. نظیر آنچه اكنون شاهد آن هستیم.