پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

هفته جهانی سلامت مردان هر ساله از 24 تا 31 خرداد (10 تا 16 ژوئن) آغاز می شود.
محسن زارع گاریزی/سلامت مردان موضوعی است که موجب استحکام و ارتقای سلامت نیروی کار جامعه و توسعه کشور را در پی خواهد داشت مردان نسبت به زنان در معرض فاکتور های خطر محیطی و شغلی بیشتری هستند و عادات غلطی مانند مصرف سیگار، الکل، اعتیادو استرس شغلی در آنها بیشتر است از سوی دیگر مردان کمتر به پزشک مراجعه نموده و مراجعه به مراکز درمانی را به دلایل مختلف از جمله موانع فرهنگی تا بروز مراحل پیشرفته و خطرناک بیماری به تأخیر می اندازند.امروزه زندگی شهرنشینی و ماشینی موجب تغییرات منفی در سبک زندگی انسان شده که با کاهش سطح فعالیت بدنی، تغذیه ناسالم و عادات غلط همراه است. این سبک زندگی ناسالم با بیماری های فشارخون بالا، دیابت، پوکی استخوان، سرطان، افسردگی و مرگ های زودرس(۷۰-۳۰ سال) در ارتباط است.فعالیت بدنی مداوم به صورت ۴۵-۳۰ دقیقه روزانه حداقل ۵ روز در هفته درکنار تغذیه صحیح شامل مصرف غذاهای سالم، کم نمک، کم چرب، استفاده از روغن مایع، استفاده بیشتر از میوه و سبزیجات و اجتناب از مصرف غذاهای سرخ شده، نیمه آماده و فست فودها توصیه می گردد تا مردان بتوانند وزن خود را در حد ایده آل نگه دارند و تجمع چربی در ناحیه شکم پیشگیری نمایند زیرا این دو با افزایش خطر بیماری های قلبی عروقی همراه است. لازم به ذکر است داشتن خواب به موقع و کافی به میزان ۱۰-۶ ساعت در شبانه روز، مطالعه روزانه، فعالیت بدنی و پیاده روی نیز می توانند به سلامت روان و کاهش استرس فرد کمک نمایند. از سویی مصرف دخانیات، مواد و الکل با افزایش خطر ابتلا به برخی سرطان ها و بیماری های قلبی- عروقی همراه است.با توجه به مطالب پیشگفت آنچه مهم است تامین سلامت جسمی و روانی مردان در دوره های مختلف زندگی و پیشگیری از بیماری هاست. حساس-سازی، تبیین جایگاه فرهنگی سلامت در جامعه، توجه به سلامتی قبل از بیماری، پیشگیری اولیه، تشخیص زودهنگام بیماری های خطیر و بدون علامت، افزایش دسترسی مردان به اطلاعات سلامتی صحیح به ویژه از طریق رسانه های ارتباطی و اطلاعاتی معتبر، از اهداف هفته سلامت مردان است. حفظ سلامتی در مردان علاوه بر آنکه سبب حفظ نیروی مهم مولد در جامعه می شود، بر کیفیت زندگی خانواده ها نیز تأثیرگذار است. متأسفانه اغلب مردان به سلامت جسم و روح خود چندان توجهی نمی کنند. آنها فکر می کنند که اگر نقش اجتماعی آنها زنده و پویا است، از سلامت کامل برخوردارند. مردان کمتر از زنان به پزشک مراجعه می کنند و اغلب ارجاعات آنها به پزشک نیز به علت بیماری های جدی است. در حالیکه لازم است، حتی با وجود احساس سلامت، برنامه ای منظم برای معاینات پزشکی و مراجعات بهداشتی تنظیم کنند.