پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

سپیدار آنلاین: حدود دو سال قبل، کودکی در دامان مام وطن و جغرافیای ایران زمین پا به عرصه وجود گذاشت که نام بلند آوازه ترین و پرشکوه ترین سلسله جبال ایران را بر خود داشت؛ مولودی که اگر چه دیر زاده شد لیکن محصول سال ها رنج و نجابت مردمانی بود که تنها بهره شان از بزرگی سکونتگاه، صفت کلانشهری بود که کرج، این ایران کوچک، به یدک می کشید.
اینک که اندکی بیش از دو سال از ولادت البرز گذشته، وقت آن رسیده تا پویایی را با گام برداشتن های پیاپی در مسیر حرکت این نهال نوپای جغرافیا جستجو کرد و بارقه های رشد و پیشرفت را در مسیر او یافت. اگرچه شاید گذشت دو سال زمان کافی برای ارزیابی دستاوردهای یک رویداد به بزرگی استان شدن البرز نیست، اما همین مقدار، برای بررسی جهت گیری ها، سنجش نحوه پی ریزی و شکل گیری قواره و شمایل البرز و ترسیم چشم انداز آینده فرصتی مغتنم و مناسب است. نگاهی به یادداشت ها، مطالب و گفتگوهایی که در مراحل آغازین این رویداد حساس و مهم از سوی مسئولان، صاحب نظران و رسانه نگاران مطرح شد نشان از ظرافت مسیر و اهمیت و حساسیت کار داشت. در این میان سهم نگارنده انتشار یادداشت هایی با عناوین «تا قله های البرز؛ راه همچنان باقی است» و «الغوث؛ البرز» بود که در آنها به ضرورت مدیریت عالمانه، متوازن و آینده نگر در کنار پرهیز از برخی ملاحظات و محافظه کاری های مرسوم برای «پی ریزی» مستحکم و امیدوار کننده استان البرز اشاره شده بود. نگارنده در بخشی از این مطالب که در رسانه ها انعکاس یافت، آورده بود: «آینده البرز بیش از هرچیزی مرهون تدبیر استاندار و تیم تصمیم ساز همراهش خواهد بود. روشن است که مسیر پیش روی ایشان، هموار و همراه نیست؛ انتظارات، توقعات، ملاحظات، محافظه کاری ها، منفعت اندیشی ها و شخص محوری ها گوشه ای از موانعی است که این تیم با آن مواجه است. آشکارا و صریح باید گفت تا گوشی بشنود و در گوشه ای ضبط شود: مبادا فردای البرز؛ فدای امروز عده ای شود!» اینک عملکرد مسئولین ارشد استان در معرض افکار عمومی است. فرصتی که منعکس کننده بسیاری از رویکردها، تصمیم ها و عملکردهایی است که در پیکره جامعه به نمایش گذاشته شده است. حال که استان در شرف تغییر و تحول مدیریتی قرار دارد نیاز جدی به مدیریت تحول در استان حس می شود؛ مرور همان نکات و دقایق و حساسیت هایی که در مراحل آغزین راه وجود داشت در این راستا راه گشاست تا مسئولینی که سکانداران امروز استان هستند با دیدی جامع الاطراف به تدبیر امور بپردازند.. ضمن قدرشناسی نسبت به تلاشهای صورت گرفته به چند نمونه از پرسش ها و دغدغه های موجود در استان که امروز ذهن بسیاری از مردم و بخشی از مسئولان را به خود مشغول داشته است اشاره می شود؛ این نکات به منزله هدیه ای است که در پوشش پرسش به حضور مسئولین ارشد استانی تقدیم می شود.
1) یکی از مهمترین انتظارات از تحقق استان البرز، افزایش قابل توجه اعتبارات، تسریع در تخصیص بودجه و توزیع دقیق و عادلانه آن با نگاه کارشناسی و زیرساختی بود. اینک پرسش هایی در این زمینه وجود دارد: اعتبار مصوب استان نسبت به مجموع اعتبارات سالیان قبل شهرستان های کنونی استان، چند درصد افزایش داشته و بر چه مبنایی توزیع شده است؟ با توجه به جمعیت و کمبودهای البرز اعتبار استان نسبت به سایر استانها از چه وضعیتی برخوردار می باشد؟ چرا با گذشت نیمی از سال هنوز برخی ادارات امکان تامین کامل حقوق و مزایای کارمندان خود را نیز پیدا نکرده اند؟!
2) بر اساس قول مسئولین ارشد دولت، استان البرز باید ظرف سه سال به متوسط سرانه های گوناگون استانهای کشور دست یابد، اینک با گذشت بیش از دوسال از این فرصت، چه میزان به سرانه های استاندارد در بخش های فرهنگی، آموزشی، ورزشی، فضای سبز، تفریحی و گردشگری، بهداشت و درمان و... نزدیک شده ایم؟
3) «امنیت» پایه ای ترین نیاز آدمی است. با توجه به وجود نقاط آسیب زایی که به ایجاد نا امنی در سطح استان البرز می انجامد آیا برنامه ویژه ای به صورت کوتاه مدت، میان مدت یا بلند مدت برای ایجاد امنیت پایدار در استان تعریف و طراحی شده است؟ آیا نقشه راهی برای افزایش خدمات امنیت روانی، فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و انتظامی برای استان تنظیم شده است؟ بحث انتقال زندان های استان به عنوان متغیری ضد امنیتی، چگونه و در چه بازه زمانی محقق خواهد شد؟
4) مهمترین انتظار در مرحله پی ریزی استان، ایجاد مراکز فکری و تخصصی برای چاره اندیشی در خصوص مباحث کلانی همچون؛ آمایش سرزمین، نیاز سنجی و ظرفیت شناسی، اولویت بندی نیازها، ارائه راهکار، تهیه بانک های تخصصی در حوزه منابع انسانی و... است. در خصوص تامین زیرساخت های استان در حوزه های نرم افزاری، سخت افزاری و منابع انسانی چه تدابیری اتخاذ شده است؟
5) مصوبات سفر ریاست محترم جمهور به استان البرز در چه مرحله ای از پی گیری و تحقق است؟ اعتبارات فرهنگی سفر ریاست جمهور پس از ارائه انبوهی از آسیب ها و طرح ها از جانب فعالان فرهنگی – هنری و تصویب بخشی از آنها در کمیسیون فرهنگی دولت به چه سرنوشتی دچار شده است؟ آیا شیوه توزیع اعتبارات عادلانه و عالمانه بوده و منجر به ارتقاء شاخص های فرهنگی استان شده است؟
6) نحوه تامین نیروی انسانی در سطوح گوناگون (از مدیریتی تا کارشناسی) در دستگاه های مختلف چگونه بوده است؟ آیا سطح کمی و کیفی این نیروها متناسب با نیازهای استان است؟ چه میزان بهره مندی از ظرفیت های انسانی استانی در اولویت قرار گرفته است؟ چه کنترل و نظارتی از سوی استانداری در این باره صورت گرفته است؟
7) در راستای تدوین شاخص عزل و نصبها و تراز و میزان شایسته سالاری، تشکیل کمیته انتصابات و ارزیابی عملکرد مدیران استان چه اقداماتی انجام شده است؟ فشارهای سیاسی و جناحی، رابطه سالاری و قبیله گرایی چه نقشی در انتصاب مدیران داشته است؟ و در مقابل به تخصص، تجربه، تعهد و شناخت نسبت به شرایط و جغرافیای کاری توجه شده است؟
8) چه تدابیری برای کنترل مهاجرت به البرز و پاسخگویی به نیازهای اساسی اقتصادی، امنیتی و فرهنگی مردم صورت گرفته است؟
9) علی رغم وعده های فراوان، چرا زمان بندی مشخصی برای بهره برداری از اتوبان شهید همت و تعریض اتوبان تهران _ کرج اعلام و اعمال نمی شود؟
10) پروژه های متعدد مسکن مهر در استان البرز به لحاظ ساخت، تامین زیرساختها و بهره برداری واقعی در چه مرحله ای قرار دارند؟ و چرا در برخی از بخشها علی رغم تکمیل نسبی ساختمان ها، امکان اسکان صاحبان آنها وجود ندارد؟ برای کنترل بی رویه قیمت مسکن و اجاره بها در استان چه تدابیری اندیشیده شده است؟
11) آمار بیکاری و اشتغال زایی استان در چه وضعیتی قرار دارد؟ آیا آمار ارائه شده توسط برخی از دستگاهها در خصوص اشتغال زایی به درستی و دقت مورد بررسی و راستی آزمایی قرار گرفته است؟
12) چرا پس از گذشت دو سال و حرف و سخن های بسیار، همچنان استان البرز در سیمای جمهوری اسلامی چندان جدی گرفته نشده است؟ به نحوی که بدون آنکه سهمی ویژه به این استان مظلوم در شبکه تهران در انعکاس اخبار و رویدادها اختصاص یابد، هنوز هم در اخبار استانی، کرج و ساوجبلاغ و... گویی به عنوان شهرستان های استان تهران لحاظ می شوند؟ وضعیت تاسیس صدا و سیمای مرکز استان البرز چگونه است؟