پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

استفاده از مواد اعتیاد آور بدقوارگی های موجود بر تن جامعه است که بسیاری برای دست یابی به شادی های کاذب و یا فرار از مشکلات روزمره به آن پناه می آورند. حال اگردر مقابل این شادی‌های آنی بی تفاوت باشیم برای آینده کشور فردایی تاریک رقم می خورد.
استفاده از مواد مخدر بدقوارگی های موجود بر تن جامعه است که بسیاری برای دست یابی به شادی های کاذب و یا برای فرار از مشکلات روزمره به آن پناه می آورند. اعتیاد در حال حاضر تبدیل به معضلی همگانی شده که مختص به قشر خاص و یا رده سنی مشخصی نیست، مانند باتلاق هر کسی را بدون توجه به سن و سال، رنگ پوست، زن و مرد بودن و یا جوان و پیر بودن در خود می بلعد. زمانی سیگار کشیدن برای مردان جزو کارهای ناشایست بود چه برسد به کشیدن مواد مخدر! در حال حاضر در این وادی سرگردانی زنان گوی سبقت را از مردان ربوده اند و شعله های این آتش خانمان سوز به عمق جان برخی زنان و مردان جامعه ریشه دوانده است. این تفاسیر ما را به اصل موضوع این گزارش نزدیک می کند؛ چند سالی است که كمپ‌هاي ترك اعتياد، در قالب مكان‌هايي براي نگهداري، ترك و رهايي معتادان از مواد مخدر برپا شده اند، یکی از شیوه های ترک اعتیاد در حوزه مواد مخدر بستری شدن در همین کمپ ها است، با وجود آمارهای تکان دهنده از تعداد معتادان در جامعه مراکز ترک اعتیاد برای جلوگیری از این بلای خانمان سوز تلاش های شبانه روزی را ارائه می کنند. برای کسب اطلاع از چگونگی عملکرد این کمپ ها به سراغ یکی از کمپ های مجاز ترک اعتیاد در شهرستان ساوجبلاغ می رویم؛ وارد دفتر پذیرش که می شویم مردی با قدی بلند و موهای سفید در چهارچوب در ظاهر می شود آثار ناملایمات روزگار در چهره اش پیداست. بر در و دیوار دفتر پذیرش کمپ شعرهای حاوی پیام های از جنس امید به چشم می خورد. علی چراغی که خود را موسس این کمپ معرفی می کند همان مرد بلند قد با موهای سفید است، وی اظهار می دارد: سالهای دور در دامن اعتیاد گرفتار بودم در سالهای آخر مصرف همه چیزم را از دست داده بودم رهایی من از دام اعتیاد یک معجزه بود. چراغی در ادامه تاکید می کند: از زمانی که بهبودی ام را باز یافتم تلاش کردم که به معتادانی که در اطرافم هستند کمک کنم تا بهبودی خود را باز یابند. وی خاطرنشان می کند: بیش از 8 سال است که مواد مخدر را کنار گذاشته ام و در این کمپ به معتادانی که احتیاج به کمک دارند خدمات ارائه می کنم. مسئول کمپ ترک اعتیاد می گوید: مشکلات پیش روی کمپ های ترک اعتیاد معتادان خیلی زیاد است ولی این مشکلات اراده من را برای کمک به معتادان کم نکرده است. وی اضافه می کند: هیچگاه یک معتاد را به زور نمی توان مجبور به ترک مواد مخدر کرد، بلکه باید میل و اراده داشته باشد تا بتواند از این سم که ذره ذره جانش را می گیرد دست بکشد. چراغی در ادامه با اشاره به حضور چند تن از متخخصان دارو، تغذیه و روانپزشک در این کمپ، بیان می کند: طبق منشوری که در کمپ ترک اعتیاد وجود دارد همه کسانی که برای رهایی از دام اعتیاد به این مکان می آیند باید با میل و اراده خود وارد شوند تا بتوانند بیماری خود را با کمک کسانی که این راه را رفته اند درمان کنند. وی در جواب سوال مبنی بر اینکه وی چگونه به دام اعتیاد افتاده است؟ یادآور می شود: فارغ التحصیل رشته علوم اجتماعی گرایش آسیب های اجتماعی هستم، سالها در منصب دبیری به امر آموزش مشغول بودم ولی متاسفانه به علت سهل انگاری به دام اعتیاد افتادم و پس از مدتی از مدرسه اخراج شدم و خانواده ام دیگر مرا در منزل نپذیرفتند. وی اظهار می دارد: سالها مواد مخدر استفاده می کردم کار به جای رسید که زندانی شدم و اتفاقات زیادی در طول زندگی بر سرم آمد ولی به جایی رسیدم که دیگر خسته شده بودم و اراده کردم که از این بیماری دوری کنم و در پی سلامتی باشم. چراغی با اشاره به پشت سر گذاشتن فراز و نشیب های بسیار، می افزاید: درمان معتادان در کمپ های ترک اعتیاد یک روش خوب است چرا که در اینجا با کسانی رو به رو می شوند که خود این درد و بیماری را پشت سر نهاده اند. مسئول کمپ اعتیاد چراغی در ادامه خاطرنشان می کند: کلاس های مختلفی با محوریت کسب مهارت های زندگی برای معتادان برگزار می شود و تلاش می کنیم خانواده ها را توجیه کنیم چرا که معتقدیم خانواده ها در بسیاری از موارد با عدم آگاهی موجبات رفتن فرزندان را به سوی اعتیاد فراهم می کنند زیرا ناآگاهی سرمنشاء بسیاری از آسیب های اجتماعی است.
وی می گوید: متاسفانه بسیاری از افراد در جامعه با گفتن " نه" بیگانه هستند کلیدی ترین نکته ای که در کمپ های ترک اعتیاد به معتادان آموزش داده می سود قدرت گفتن " نه " است. چرا که در مقابل وسوسه های شیطانی باید یک "نه" بزرگ گفت. چراغی با اشاره به پذیرش معتادان بهبود یافته از سوی جامعه، بیان می کند: یکی از معضلاتی که بهبود یافتگان از دام اعتیاد با آن دست به گریبان هستند عدم پذیرش توسط اشخاص حقیقی و حقوقی در جامعه است. وی با اشاره به اینکه وقتی بیماری مبتلا به دیابت می شود باید تا آخر عمر از وی مراقبت کرد، یادآور می شود: اعتیاد یک بیماری است که مانند دیگر بیماری ها، بیمار احتیاج به مراقبت دارد و نباید به حال خود رها شود، مراقبت های پس از ترخیص از کمپ بسیار مهم است چرا که اگر مراقبتی وجود نداشته باشد بیماری دوباه باز می گردد. چراغی با اشاره به تامین اعتبارات برای چرخاندن کمپ ترک اعتیاد می گوید: مبلغی که از معتادان دریافت می کنیم بسیار ناچیز است و دخل با خرج برابری نمی کند در بسیاری از موارد از خیران و خانواده ها کمک می گیریم. مسئول کمپ ترک اعتیاد در باره بی مهری برخی از مسئولان، می گوید: بسیاری از مسئولان شهری دَم از تامین امنیت و آسایش شهروندان می زنند ولی برای حل معضلی به نام اعتیاد سکوت می کنند و خود را به آن راه می زنند انگار که نه میبینند و نه می شنوند. وی با اشاره به اینکه بارها و بارها تلاش کرده است که مسئولان شهری را ملاقات کند ولی تلاشش بی نتیجه مانده است، می گوید: تا کنون 3 مرتبه تقاضا کرده ایم که مسئولان شهری را ملاقات کنیم ولی جوابی تا کنون دریافت نکرده ایم. چراغی ادامه می دهد: "نجات یک معتاد نجات جامعه است" این سخنی از بزرگان است ولی بسیاری از مسئولان به جای اینکه گوشه ای از کار را بگیرند و گره ای را بگشایند بی تفاوت از کنار چنین معضل بزرگی عبور می کنند و بیخبر از اینکه بی تفاوتی امروز، فردایی تاریک را رقم خواهد زد. وی با اشاره به مشکلات پیش روی کمپ های ترک اعتیاد می گوید: هزینه های جاری این مکان را باید با تعرفه های آزاد بپردازیم و به علت اینکه مجبوریم خارج از بافت شهری کمپ را دایر کنیم از خدمات مراکز درمانی و ... بی بهره ایم و این یکی از مشکلاتی است که با آن دست به گریبان هستیم. چراغی در ادامه بیان می کند: بسیاری از ارگانها معتادانی را به این کمپ می آورند بدون این که هزینه ای بپردازند و برای ما جای سوال است که با توجه به بالا بودن هزینه ها چگونه باید به حیات این کمپ امیدوار باشیم؟