پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

ماه مبارک رمضان از راه می رسد و با خود کوله باری از بخشایش و آمرزیدگی را به همراه می آورد و با ندای «ربنا» ، جان های تشنه را به سوی خود فرا می خواند تا به استقبالش آمده و دسته دسته بخشودگی را از دستان کریم آن باز ستانند .
دکتر مهدی جعفری / منادی در آسمانها بر میهمانان ضیافت آسمانی خوش آمد می گوید و آب و آیینه به دست به استقبال سحرخیزان می شتابد .روزه از جمله اعمالی است که دارای جنبه های عبادی ، فردی و اجتماعی است . این ابعاد انسان را به تفکر وا می دارد که چگونه ساعاتی امساک از خوردن و آشامیدن ، آثاری چنین ارزنده بجا می گذارد . این امساک از سویی بندگان را حق شناس و مطیع می سازد و از سوی دیگر انسان را به تفکر وا می دارد تا به سختی های زندگی فقرا پی برده و از جنبه دیگر درجه اخلاص خود را محک زده تا آراسته تر در محضر خدای سبحان حاضر شده و حظ کافی را ببرند .ماه مبارک رمضان ، ماه نزول قرآن ، ماه توبه و خیر و برکت و رحمت الهی است . در این ماه بندگان مشتاق دعوت معبود خویش را اجابت می کنند و به میهمانی معبود عالم می شتابند .پیامبر اکرم حضرت محمد ( صلی الله علیه و آله و سلم ) پاسداشت ماه رمضان را به امت خود چنین یادآوری نموده‌ و فرموده اند : «در ماه رمضان زیاد قرآن بخوانید . بنگرید که به استقبال چه چیزی می روید و چه به شما روی آورده است.»ماه رمضان ماه نزول برکات و خیرات فراوان است؛ ازجمله اینکه نفس کشیدن روزه‌دار و حتی خوابیدن او در این ماه عبادت محسوب می‌شود، ثواب اعمال چندین برابر شده و حتی خواندن یک آیه، برابر خواندن کل قرآن کریم در ماه‌های دیگر است.در این ماه از شب اول درهای بهشت باز می‌شوند و تا شب آخر نیز همچنان باز می‌مانند و بالعکس، درهای جهنم از ابتدا تا انتهای ماه رمضان، بسته می‌شوند. شیاطین در بند و زنجیرند تا بندگان، بهتر بتوانند خودسازی کنند.ماه رمضان، ماه رحمت و آمرزش گناهان است. ماهی است که توبه‌ی بندگان در آن پذیرفته می‌شود و در پایان هرروز و هر شب و همچنین پایان آن ماه هزاران هزار گنه‌کار، از آتش جهنم آزاد می‌شوند.شب قدر نیز که ارزش آن از هزار ماه بیشتر است در این ماه قرار دارد و سرنوشت یک سال بندگان در آن تعیین می‌گردد؛ بنابراین انسان می‌تواند با بهره‌گیری از فیوضات این ماه، تهذیب نفس و خودسازی و استمداد از خداوند و اهل‌بیت (ع)، به‌ویژه امام زمان (عج)، در تعیین سرنوشت خود نقش مؤثری داشته باشد.در مهمانی‌های عادی، وسایل پذیرایی صرفا از جنس مادیات است، تا افراد با خوردن و آشامیدن آن‌ها، به لذت‌های مادی برسند؛ اما جنس مهمانی خدا، معنوی و روحانی است.خداوند بندگان خود را دعوت نموده تا بر سر خوان لطف و کرمش بنشینند و روح خود را پرورش دهند. در این مهمانی، انسان با ترک خوردن و آشامیدن از لذت‌های مادی فاصله می‌گیرد تا روح خود را تعالی بخشد و لذت‌های معنوی را تجربه کند.جسم و روح انسان به‌منزله‌ی دو کفه‌ی ترازو است، اگر انسان همواره به بعد جسمانی خود بپردازد و به فکر لذائذ مادی باشد، کفه‌ی غرائزش سنگین شده و از پرورش روح بازمی‌ماند؛ اما اگر از مادیات فاصله بگیرد و با خودسازی و برطرف کردن رذایل، توبه به درگاه الهی و کسب فضایل، روح خود را صیقل دهد، کفه‌ی معنویتش سنگین خواهد شد؛ چون روح انسان از جنس الهی است و این نفحه‌ی رحمانی است که به انسان موجودیت داده است پس انسان با تعالی روح، می‌تواند خود را به ساحت قرب الهی نزدیک کند.