پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

برگزاری همایشی که باهدف بزرگداشت روز معلول در البرز برگزار شد، با حواشی تلخ و مختلفی از جمله عدم برنامه‌ریزی صحیح مسئولان و تأخیری بیش از یکهفته همراه بود و داغ دل این قشر را تازه کرد.
پس از گذشت یک هفته از روز جهانی معلول، مراسمی با عنوان بزرگداشت روز جهانی معلولین از سوی سازمان نظام پزشکی البرز، شهرداری کرج و شورای شهر، کمیته امداد امام خمینی (ره) و سازمان بهزیستی البرز در سالن اجتماعات شهیدان نژاد فلاح برگزار شد که با حضور معلولین، کودکان کار، فعالان اجتماعی و مسئولان استان همراه بود. اینکه مسئولان فوق مراسمی برای بزرگداشت مناسبتی به نام روز جهانی معلول و یادآوری از این قشر آسیب پذیر در نظر گرفته و به انجام رساندند جای خوشنودی دارد ولی حالا چرا با تأخیری یکهفته ای! و علاوه بر آن بی سامانی و بهم ریختگی سین برنامه ها که حتی قاری قرآن در آن مشخص نبود و از میان جمعیت داوطلب برای قرائت آیاتی از کلام خداوند فراخوانده میشد کاملأ نشان دهنده این بود که پشت صحنه چنین مراسمی برنامه‌ریزی دقیق و درخوری وجود ندارد و ادامه آن هم نشان داد جای تفکر و توجه به قشر معلول در آن حسابی خالی است. از تأخیر شروع ساعت برنامه که به امری رایج در همایش‌ها و نشست‌ها تبدیل‌شده است بگذریم، عدم تعیین قاری قرآن را نیز ندید بگیریم و صحنه قابل تأمل سرگردانی شخصی که بالای سن از حضار خواهش میکرد که برای قرائت قرآن داوطلب شود را هم به فراموشی بسپاریم از اینکه عوامل اجرایی در زمان خواندن سرود ملی ایران به نصب بنر برنامه بپردازند کمی تا قسمتی گریه دار و تأسف برانگیزاست. در این برنامه پس‌ازاینکه یکی از حاضرین به قرائت قرآن پرداخت و سرود ملی نیز خوانده شد، چند نفر برای نصب بنر نوشته برنامه به روی سکو آمدند و دقایقی مشغول آماده کردن محل اجرا در حین اجرا شدند. از همه بدتر در حاشیه این برنامه، شاهد این بودیم که معلولان مدعو مسیری برای حضور در سالن ندارند و مجبور بودند ویلچر خود را با کمک چند نفر هدایت کنند و هیچ تدبیر و سازه ای برای راحتی آنان در نظر گرفته نشده بود، و این سهل انگاری درست شبیه رفتاری است که در معابر،کوچه و خیابانها با این قشر داریم و حضورشان را با مشکلاتی که برای تردد دارند نادیده می گیریم. این تأخیر، ناهماهنگی و بهم ریختگی برنامه‌ ها که کاملاً مشهود بود در کنار عدم انتخاب سالن مناسب برای گردهمایی قشری که تمام سال با بی توجهی و نامهربانی روبرو هستند و از قضا به این وضعیت اعتراض گسترده نیز داشتند، تنها موجب زنده شدن داغی بر دل مانده شد و به تلخی گذشت. قسمت درام ماجرا نیز وقتی بود که بسیاری از حاضرین در این همایش ناشنوایان بودند، اما شخصی در برنامه حضور نداشت که سخنرانی‌ها را توسط دستان گویا به ناشنوایان انتقال دهد و اعتراض این افراد به راستی ناراحت کننده و تأسف برانگیز بود تا جایی که یکی از حضار آشنا به زبان دستان گویا به‌صورت داوطلبانه ادامه برنامه را برای حاضرین معلول ناشنوا ترجمه نمود. در این قسمت بود که بسیاری از حاضرین همایش را ترک کرده و پای سخنرانی‌های طولانی و سلسله وار و حوصله سر بر، ننشستند. به نظر می‌رسد برگزاری این برنامه تنها برای شانه خالی کردن از بار مسئولیت برخی از مسئولان بود و اتفاقأ در عین نابسامانی، ناهمانگی و بی توجهی، با موفقیت تمام به پایان رسید و به وظیفه از سر باز کردن مسئولیتها به خوبی عمل کرد.
تا که هیزم می نهی بر آتشی، کی بمیرد آتش از هیزم کشی
طیبه جواهری