پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

لکه خورشیدی 1504 که فوران‌های متعدد آن باعث پدیدآمدن شفق‌های قطبی متعدد در مناطق قطبی زمین شد، در این تصویر جالب از فرانسیس ادموند به خوبی دیده می‌شود. لکه‌های خورشیدی، مناطقی با میدان مغناطیسی شدید بر سطح خورشید هستند که بین 1000 تا 1500 درجه سانتی‌گراد نسبت به محیط اطراف خود خنک‌ترند و به دلیل تابش کمتری که ساطع می‌کنند، تیره به نظر می‌رسند. ابعاد این لکه‌ها می‌تواند از چند هزار کیلومتر تا چند ده هزار کیلومتر متغیر باشد، مانند همین لکه‌های خورشیدی که بخش مرکزی هریک از آنها (که سایه نامیده می‌شود) حدود 25هزار کیلومتر قطر دارد. برای مقایسه جالب است بدانید که قطر سیاره زمین کمتر از 13هزار کیلومتر است.