پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

تک فرزندی می‌تواند آسیب‌های زیادی به کودک شما وارد کند. وقتی والدین تمام سرمایه گذاری مادی ، معنوی و عاطفی خود را روی یک بچه داشته باشند، انتظار دارند آن فرزند هم تمام زندگی خود را وقف آنها کند و خودش نیز هیچ خطا و اشتباهی نداشته باشد ، درحالیکه هیچ انسانی نمی تواند کامل باشد و بار یک خانواده را در آینده بر دوش بکشد.
دکتر رسولی ، رواشناس معاونت بهداشت دانشگاه علوم پزشکی البرز در مورد معایب تک فرزندی گفت :
معایب دیگر تک فرزندی:
تمایل به لوس یا پرتوقع بودن
درست است که نیازهای هر کودک برای رشد باید مورد توجه قرار بگیرد اما توجه بیش از حد گاهی اوقات می‌تواند مشکل‌ساز شود. از آنجایی که تك فرزندها همه عشق و عاطفه را از والدینشان دریافت می‌کنند ممکن است به‌تدریج این احساس را پیدا کنند که دنیا دور آن‌ها می‌چرخد. چنین کودکانی تمایل دارند که خود را مستحق هر چیزی که می‌خواهند بدانند و در هر بعدی از زندگی پرتوقع باشند. یکی از نیازهای اصلی شما به عنوان والدین آنها این است که طرز رفتار با کودک حاضر جواب را بدانید. بعلاوه باید مراقب رفتار خودخواهانه کودکان نیز باشید.
ایجاد تکبر و عزت نفس توخالی
اگر والدین بچه تک فرزند به او بیش از حد محبت کنند و هر خواسته‌ای دارد را برایش برآورده کنند، کودک ممکن است دچار احساس کاذب مهم بودن و عزت نفس بالا شود. چنین بچه‌هایی درنهایت به‌شدت متکبر می‌شوند و در همدلی با دیگران با مشکل مواجه می‌شوند. در عوض، آن‌ها دائما بر نگرش و احساسات خود متمرکزند. این بچه‌ها به طور معمول پرخاشگرتر هستند و شما به عنوان والدینشان باید با رفتار کودک پرخاشگر آشنا بوده و آن را مدیریت کنید.
ترس از خارج شدن از منطقه امن
در این زمینه والدین نقش بسیار زیادی دارند زیرا معمولا والدینی که یک فرزند دارند سعی می‌کنند او را از رویاهای نامعمولش دور کنند. اگر در اوایل زندگی به بچه اجازه داده نشود که اشتباه کند و شکست را تجربه کند او برای همیشه در منطقه امن خود خواهد ماند و تلاشی برای بیرون آمدن از آن نخواهد کرد. این مسئله می‌تواند باعث شود که کودک برای انجام کارهای جدید یا بزرگتر ترس زیادی داشته باشد و دائما به مادر و پدر خود وابسته باشد.
حمل بار انتظارات والدین
یکی دیگر از از معایب تک فرزندی این است که فشار انتظارات از بچه‌های تک فرزند بسیار واقعی‌تر و سنگین‌تر از انتظارات از بچه‌های دیگر است. کودکانی که تک فرزند هستند همیشه احساس می‌کنند که باید محبت والدین خود را جلب کنند و خود را تحت استرس‌های شدید قرار دهند. این مسئله به‌ویژه به این دلیل شدید می‌شود که کودک خواهر و برادری ندارد که ترس‌هایش را برای او مطرح کند.
احتمال سرکش شدن زودهنگام
در ارتباط با معایب تک فرزندی و چند فرزندی، اگرچه کودکانی که تک فرزند هستند به نشان دادن عشق و محبت به والدین خود علاقه دارند اما احتمال سرکش شدن زودهنگام آن‌ها نیز وجود دارد. از آنجایی که فرزندپروری یک خیابان دوطرفه است اگر شما رفتار فرزندتان را به‌شدت محدود و کنترل کنید ممکن است او بعدا در زندگی ناگهان از جای خود بلند شود و استقلال خود را در زندگی اعلام کند.
*مهارت های تک فرزندها
طبق نظر برخی روان شناسان عموما تک فرزندها مهارت های کمتری فرا می گیرند یا دیرتر به برخی مهارت ها می رسند چرا که احساس نیاز به خیلی توانایی ها پیدا نمی کنند یا مثلا در سنین رشد مثل چهار سالگی که بچه باید بتواند مسواک بزند، لباس عوض کند یا دوچرخه سواری کند، این مهارت ها را دیرتر فرا می گیرد. در خانواده های چند فرزند، فرزندان این مهارت ها را از هم یاد می گیرند و عموما یادگیری فرزند دوم سریع تر از فرزند اول رخ می دهد.بنابراین در خانواده های چند فرزند، فرزندان از دیگران یاد می گیرند. توجه پدر و مادر از یک نفر برداشته می شود و فرزند مجبور است کارهایش را خودش انجام دهد. فرزندان در حضور بچه های دیگر تشویق به انجام کارهای خود می شوند و رقابت بین آن ها به وجود می آید مثل غذا خوردن و... بنابراین خانواده های پر جمعیت چون همه در کنار هم هستند، در کنار هم رشد می کنند و در رقابت با هم انگیزه حرکت و رشد پیدا می کنند. بچه های تک فرزند بیشتر احساس خستگی دارند و اگر مهارتی هم داشته باشند، انگیزه انجام کمتری هم پیدا می کنند.
*استرس و اضطراب
طبق تحقیقات استرس در بین خانواده های تک فرزند بیشتر از پرجمعیت است چرا که خیلی والدین دائم نگران هستند که اتفاقی برای بچه شان بیافتد یا اگر آنها از دنیا بروند، چه بلایی سر بچه می آید بنابراین این حجم استرس هم بین والدین و هم تک فرزند هست بنابراین مشکلی مثل استرس یک واکنش طبیعی دربین فشارهای روحی است و بچه جایی نمی تواند یاد بگیرد که استرس را مدیریت کند.
*بلوغ جنسی زودرس
یکی از عوامل بلوغ زودرس، ارتباط فرزندان با افراد بزرگتر است و تک فرزندها دائما با پدر و مادر خود در ارتباط هستند. بلوغ های زود هنگام آسیب هایی را به دنبال دارد. بلوغ جنسی را بلوغ عقلی کنترل می کند و اگر بلوغ جنسی زودتر از بلوغ عقلی حاصل شود آسیب هایی را به دنبال خواهد داشت و باعث اختلالات جنسی خواهد شد. در خانواده های چند فرزند، فرزندان در دوران کودکی خود خواهند بود ولی در خانواده های تک فرزند کودک همواره به کارهای پدر و مادر نگاه می کند و رفتار های بزرگ تر ها باعث این بلوغ زود رس خواهد شد.
*کاهش نقش حمایت گری
در خانواده های چند فرزند حمایت گری و همیاری فرزندان از هم زیاد است، حتی بعد از فوت والدین، فرزندان تنها نمی شوند و حامی یکدیگر خواهند ماند. چه حمایت گری مالی و چه عاطفی. ولی در خانواده های تک فرزند بعد از فوت والدین، فرزندان تنها می شوند. امروزه در زندگی های روزمره دیده می شود که برخی مشکلات افراد در این است که خانم یا آقا، خواهر یا برادری ندارند که مشکلات خودش را با آن ها طرح کند.
*احساس تنهایی
یکی از مهمترین معایب تک فرزندی احساس تنهایی بچه ها است که در پرسشنامه های مختلفی ارتباط مستقیم با هم پیدا کرده اند یعنی با تک فرزندی احساس تنهایی بیشتر می شود حتی اگر خواهر و برادرها با هم دعوا و درگیری داشته باشند باز هم با بزرگ شدنشان تنهایی هایشان کمتر است چرا که یک منبع حمایتی برای هم و کمتر دچار آسیب های عاطفی می شوند.
تک فرزندها در آینده وقتی مشغول زندگی خود می شوند برگشتشان به خانواده و یاری دادن به والدین کم رنگتر می شود چرا که مشغله های زندگی و زن و فرزند، فرصت کافی به آنها نمی دهد که براساس آموزه های دینی به والدین عمل کنند. از خیلی والدین سالمند امروزه می شنویم که می گویند فرزندشان آنها را فراموش کرده البته این هم می تواند در بین والدینی که چند فرزند هم دارند، پیش بیاید اما درصدش کمتر است هر چه تعداد فرزندان کمتر باشد، گسلش خانواده بیشتر می شود.یک تفکر غلط بین برخی خانواده ها هم این است که تصور می کنند با جمعیت زیاد در خانواده فرصت کافی برای رسیدگی به آنها و وقت گذاشتن کمتر خواهد بود در حالیکه بچه ها خودشان در این خانواده ها وقت هم را پر می کنند و همیشه هم نیاز به پدر و مادر نیز که وقت آنها را پر کنند، البته این به شرطی است که فاصله سنی بین بچه ها مدیریت شده باشد.و به عنوان نکته نهایی می بایست در ارتباط با کمال گرایی تک فرزندها صحبت کرد اینکه پدر و مادر با سرمایه گذاری مادی و معنوی و عاطفی که روی یک بچه دارند، تصورشان هم این است که بچه شان باید تمام و کمال باشد و فقط برای آنها در آینده وقت بگذارد در حالیکه این تفکر کمال گرایی مطلق کاملا آسیب زا است.