پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

سپیدارآنلاین: برگ هاي تقويم سال كه به پايان خود نزديك مي شود انگار غم غريبي در كنج دل هايمان مي نشيند، باز هم پنج شنبه آخر سال رسيد.. سال ها از پي هم مي آيند و مي روند اما روزگارم بی تو رنگ و بویی از نو شدن ندارند.
با گلداني در دست، سبدي از سبزه، خرمايي و حلوايي مي آيند تا بگويند از بين ما رفته اي اما دلمان هنوز هم با ياد تو نوروز مي شود، بعد از رفتن تو روزمان كه نه روزگارمان نو نمي شود اما چه كنيم كه اين رسم روزگار است يك روز مي آيي و يك روز... آخرين پنج شنبه سال است، سالي گذشت و برگهاي تقويم شتابان در پي هم ورق مي خورند مجالي براي ايستادن نيست و تو، تويي كه روزي چشمانمان خيره به راه آمدنت بود در انتظار آمدن مايي.. مي گويند آنها كه مي روند دستشان از دنيا كوتاه است اما چشمانشان منتظر.. منتظر كه تو بروي و غبار از سنگي بزدايي كه حالا تنها مونس جسمي شده كه شايد ديگر چيزي از او باقي نمانده اما هنوز هم چشم براه آمدنت است. شايد مادر است و شايد پدر