پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

در آستانه یادبود مهم‌ترین رویداد دانشجویی کشور یعنی ۱۶ آذر همان‌طور که پیش‌تر شایعه آن منعکس‌شده بود دولت در جهت طفره رفتن از پاسخ به مطالبات ،ترجیح داد کیلومترها از پایتخت دور شود.
دولت دوازدهم که در مناظرات انتخاباتی در پاسخ به سؤالات ،خنده را بر هر پاسخی ارجح می‌دانست و در شیپور شعارهای داغ می‌دمید این روزها سعی می‌کند همان تاکتیک خنده را به اجرا بگذارد و به مطالبات مردمی بخندد. با نزدیک شدن به ۱۶ آذر بنابر سنتی دیرینه مسئولان دولت در جمع موافقین و مخالفین خود در دانشگاه‌ها حاضر می‌گردند تا پاسخ انتقادات به سیاست‌های کلی خود را بدهند.همانند همیشه که دولت تدبیر و امید برگ‌های زرینی از مواجهه با منتقدان خود را می‌کند،این بار هم مبدع روشی گردید که تا به امروز در دولت‌های قبلی سبقه نداشته است. همان‌طور که پیش‌بینی می‌شد به علت خالی بودن سبد عملکرد دولت در مقابله با مشکلات اقتصادی و سیاسی کشور ،حسن روحانی ترجیح داد تا کیلومترها از مرکز تجمعات سیاسی دانشجویان یعنی تهران دور گردد و به استانی برود که به دلیل هزاران مشکل معیشتی و اقتصادی دیگر رمقی برای پیگیری وعده‌های دولت ندارند. این بار نه با ۱۶ آذر بلکه با ۱۱ آذر مواجهیم،رئیس‌جمهوری در روشی جدید مراسم روز دانشجو را ۵ روز زودتر برگزار کرد تا از التهاب مراسم روز دانشجو بکاهد و سپری برای دولت خود در مقابل دانشجویانی که گوش‌هایشان از شعار شنیدن پر است ،ایجاد نماید. این اولین بار نیست که سران دولت یازدهم و دوازدهم به‌جای پاسخگویی به مشکلات ،خود بر مشکلات می‌افزایند. تصویر برخورد وزیر مسکن با خبرنگاران و یا برخورد وزیر بهداشت با فرماندار بدره هنوز بر لوح ظرفیت انتقادپذیری دولت حسن روحانی به‌جامانده است. دولت دوازدهم که خود را طلایه‌دار شفاف‌سازی و انتقادپذیری می‌داند ،در عملکرد پنج‌ساله خود تقریباً طومار تمام منتقدین خود را درهم‌پیچیده است. نسخه‌ای که حسن روحانی در این سال‌ها برای مطالباتی مردمی ارائه کرده است نه از جنس درمان و پاسخگویی بلکه قطع صدای منتقدین بوده است. بزدل،بی شناسنامه،هوچی گر و عصر حجری همگی مدال‌هایی است که حسن روحانی و وزرای او به سینه مخالفین خود چسبانده‌اند و پیشانی مردم را به این القاب در طول این پنج سال مزین داشته‌اند. جملگی این صفات را کسی به مردم نسبت داده است که در روز تنفیذ خود در برابر همگان بیان داشت پناه می‌برم به خدا از بستن دهان منتقدان. البته دیری نپایید که حسن روحانی از نویسنده همین نطق خود هم شکایت کرد و او را از خوان گسترده که برای عزیزان خود در اندرونی دولت پهن کرده است،بیرون نمود تا اولین دولتی باشد که از مستندساز انتخاباتی خود شکایت می‌کند. دوئل دولت تدبیر و امید با معترضین به خود این روزها بسیار نفس‌گیر شده است تا جایی که هیئت دولت دوازدهم ترجیح می‌دهد به هر ریسمانی چنگ بزند تا از پاسخ به وعده‌هایی که در ایام انتخابات در پشت تریبون‌ها فریاد می‌زد طفره رود. البته اگر تصمیم به اتهام زنی و دروغ‌گو خطاب کردن مخالفان نداشته باشد. دولت شاید بتواند با ایجاد حواشی ذهن‌ها را از پرداختن به مسائل اصلی دور کند ولی اندک زمانی به پایان دولت دوازدهم نمانده است، از صد روز اولیه چند صد روز هم گذشته است و پیمانه صبر مردم به سر آمده است . به‌زودی زمانی فرا خواهد رسید که دیگر نمی‌توان منتقدین را به وعده پاسخگویی در آینده و البته جهنم گسیل داشت و باید در برابر ملت پاسخگوی عملکرد هشت‌ساله خود باشند.