پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

بررسی‌ها نشان می‌دهد مطالعه و کتاب‌خوانی وضعیت مطلوبی در ایران ندارد و عمدتاً مردم ایران از خرید و یا مطالعه کتاب گریزانند و اقدامات لازم و جدی جهت ترویج و اشاعه فرهنگ مطالعه صورت نگرفته است.
فتانه محمودخانی/در کنار دوستان یا نزدیکان که جمع می‌شویم و صحبت از کتابخوانی می‌شود همه به این اشاره می‌کنن که دوست داشتند کتاب خوانی را شروع کنند ولی هیچ وقت موفق نشدن، یا حتی کتاب می‌خوانند اما لذت خاصی از این امر نمی‌برند. کتاب در سبد خانوار ایرانی جایی ندارد و کتابخوانی امری ضروری برای مردم نیست؛ متاسفانه تعدادی از ما کتاب را بیشتر برای هدیه دادن و زینت بخشی به کتابخانه ‌هایمان استفاده می‌کنیم تا روشن‌فکری خود را به دیگران ثابت کنیم و نشان دهیم متفاوتیم. البته اینو باید بگیم که قدری کتاب گران شده است و هر قشری برای خرید کتاب توان مالی ندارند و از اولویت‎های زندگی آنها نیست، به همین دلیل باید برای آشتی کردن مردم با مطالعه باید تعداد نمایشگاه‌‌ها و مراکز خرید کتاب با تخفیف که در آن کتاب‌های شاخص و پربار با تخفیف مناسبی عرضه می‌شوند بیشتر شود.برای یک کشور خسارت بزرگی است که افراد آن جامعه با کتاب خواندن سرو کار نداشته باشن چرا که به راستی مطالعه و کتاب خواندن یعنی آموختن چیزهای تازه و درک کردن روش و سلوک زندگی درست است، اما با این حال سرانه مطالعه در ایران پایین تر از کشورهای توسعه یافته است. کتاب، دروازه‌ای به سوی پیشرفت و جهان گسترده‌ی دانش است. در واقع کتاب را می‌توان یکی از بهترین ابزارهای کمال بشری در طول تاریخ خواند. کسی که با این دنیای زیبا و زندگی بخش ارتباط ندارد، بی شک از مهم ترین دستاورد انسانی و نیز از بیشترین معارف الهی و بشری محروم است.. «فناوری های جدید، شبکه های اجتماعی و موبایل های هوشمند باعث شده سرعت در خوانش مطالب زرد، جایگزین مطالعه عمیق و متمرکز شود. با در نظر گرفتن کتاب به عنوان یک رسانه، مسلم است که خوانش آن نیاز به بردباری و حوصله دارد تا اثرگذار باشد، اما وقتی خوانش شبکه های اجتماعی، که قاعدتا کاربرد آن چیز دیگری بوده و الان تبدیل به چیز دیگری شده، جایگزین خوانش متون خوب می‌شود، اثرات آن در جامعه به سرعت دیده می‌شود. فضای مجازی جایی است که بسیاری از محتواهای تولید شده فاقد نظارت های تخصصی و بنابراین فاقد استناد هستند. یعنی فکر و ذهن افراد از چیزهایی پر می‌شود که نه مفید هستند و نه قابل ارجاع. البته این حرف به این معنی نیست که همه کتاب های چاپ شده مستند، قابل خوانش و مفید هستند اما از آن طرف هم، در فضای مجازی هر چیزی می‌تواند بدون نظارت و ارزیابی و راستی آزمایی در اختیار مخاطب قرار گیرد.