پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

تمامی آثار برجای مانده از پیشینیان که دارای جایگاه فرهنگی باشد میراث فرهنگی محسوب می‌شود. در واقع آیینه‌ای از زندگی پیشینیان و روایت کننده سیر تکامل بشر در طی تاریخ است.
محمد جعفری/این عنصر فرهنگی قابلیت منحصر به فردی برای هر سرزمین دارد و در طی نسل ها دارای جایگاه والا و قابل احترام بوده است.به عنوان آیینه عبرت و تجربیات انسانی که حاصل عمر آنها بوده برای آیندگان سرشار از درس های زندگی است. حفظ هویت و روح فرهنگی یک سرزمین همه در گرو اهمیت نهادن به آثار برجای مانده از گذشتگان است. شناساندن این میراث به مردم به ویژه جوانان هر سرزمین باعث شکل گیری هویت و عرق ملی و مقابله با تاثیرات تهاجم فرهنگی است و باعث نشاط اجتماعی می گردد.موزه ها به عنوان قلب تپنده ی هر ملت به مانند پلی میان گذشتگان با نسل امروز عمل می‌کنند. علاوه بر اینها همواره ملت ها در پی تعامل با یکدیگر نیازمند شناخت دو جانبه از یکدیگر بودند. از مهم‌ترین راه‌های تحقق این هدف میراث فرهنگی هر ملتی است. همچنین با توجه به نقش موثرش در صنعت توریسم و گردشگری ضمن ترویج و شناساندن هویت یک ملت به سایرین از لحاظ اقتصادی و ورود ارز به کشور نیز بسیار حائز اهمیت است. با توجه به چنین جایگاهی باید دانست که حراست از آن به عنوان روح یک ملت وظیفه ایست همگانی.حفظ منابع تاریخی به لحاظ طیف وسیعی از مزایای فرهنگی، اجتماعی و آموزشی دارای اهمیت است، از رفاه اجتماعی و فرهنگی ساکنان منطقه حمایت می‌کند، غرور مدنی جوامع را ارتقا می‌دهد و به همان اندازه می‌تواند وسیله‌ای برای دست‌یابی به اهداف اقتصادی بلندمدت هم‌چون رشد و توسعه، احیای مجدد شهرهای داخلی، توسعه مشاغل کوچک و تأمین مسکن باشد. مزایای این حفاظت به‌لحاظ اقتصادی بسیار قابل توجه است و استراتژی‌های حفاظتی با ایجاد شغل، تأمین مسکن، گسترش مشاغل کوچک و نوسازی شهرها، تأثیرات مثبتی به همراه دارد.از سوی دیگر استفاده مجدد از یک بنا معمولاً نسبت به تخریب و بازسازی آن مقرون‌به‌صرفه‌تر است و نسبت به ساخت‌وسازهای جدید، ضریب اقتصادی بالاتری را برای مشاغل و سرمایه‌گذاری تعیین می‌کند. بازسازی ساختارهای تاریخی، یک دارایی سرمایه‌ای ایجاد می‌کند که با استفاده طولانی‌مدت تأثیرات اقتصادی مداوم خواهد داشت و معمولاً باعث بازیابی اعتمادبه‌نفس عمومی اجتماعی و تجاری، ایجاد فرصت‌های سرمایه‌گذاری و تسهیل بازآفرینی‌های پایدار می‌شود.یک محیط تاریخی احیاشده با ایجاد محیط‌هایی با کیفیت خوب و مقرون‌به‌صرفه برای زندگی و کار از جوامع به‌طور مؤثری پشتیبانی می‌کند. از سوی دیگر استفاده از بسیاری از املاک تاریخی که در نزدیکی مشاغل و امکانات رفاهی قرار دارند، به‌عنوان محل اقامت مسکونی برای افراد کم و متوسط درآمد گزینه مناسبی است. برای جوامع کم درآمد، این ساختمان‌ها می‌توانند یک زندگی باکیفیت همراه با قیمت مناسب و رفاه را ارائه دهند و بازارهای احیاشده آن‌ها می‌تواند با جذب سرمایه‌گذاری‌های خصوصی مراکز شهری را رونق ببخشد.بااین‌حال تغییرات نامناسب و ناشی از طمع برای سود سریع می‌تواند خسارت جبران‌ناپذیری به این بافت‌ها وارد کند و ارزش میراثی ساختمان‌ها را کاهش دهد و نبود مدیریت و کنترل صحیح، ساختمان‌های قدیمی را به‌طور فزاینده‌ای در معرض خطر قرار می‌دهد. لذا در این زمینه وجود نظارت دقیق عوامل مسئول بسیار ضروری است.