پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

سودابه رادفرد، مدیر کل ارتباطات و فناوری اطلاعات البرز در یادداشتی با عنوان «سیستمی بیاندیشیم: نگاهی دیگر به بارداری ناخواسته و بحران دختر نوجوان بر اثر دو گیگ اینترنت رایگان!» که در اختیار انصاف نیوز گذاشته است، نوشت:
وقتی دو گیگ اینترنت رایگان باعث بارداری ناخواسته یک دختر جوان می‌شود، تصمیمات کلان و تغییرات پی در پی مقررات باعث چه می‌شود؟ درست است که فناوری بسیار پرشتاب در حال حرکت، تغییر و نوآوری منبعث از خلاقیت است و شاید راهکار مشخص کردن نام پیام رسان، نرم افزار یا حتی پلتفرم آسیب‌زا در این فضای پویا برای طولانی مدت ممکن نباشد اما قطعا مشخص نمودن «شاخص‌های آسیب زایی» توسط مجلس، قوه قضاییه و نهادهای ذیربط امری محال نیست و با اندکی فاصله گرفتن از کلی گویی و تدوین شاخص‌های کمی شاید بتوان تا مدت‌ها به معیاری مشخص دست یافت که از تنش هر از چندگاهانه بین دولت و نهادهای تصمیم گیر و در سطح کلان‌تر بین مردم و حاکمیت جلوگیری کرد و از به خطر افتادن امنیت روانی جامعه جلوگیری کرد.اگر دولت، مجلس، قوه قضاییه و نهادهای تصمیم‌گیر به جای تشکیل کمیته و شورا، به تنقیح قوانین و صدور مقررات دقیق و کمی شده می‌پرداختند، احتمالا یکی از بزرگترین مشکلات مردم که همان «تغییر سریع قوانین» و در پی آن «عدم امنیت روانی جامعه» است کم کم کمرنگ‌تر می‌شد. اگر به جای مجادله بر سر درست و غلط تصمیمات، یک تصمیم توسط مرجع ذیصلاح آن اخذ و دیگران خود را ملزم به اجرا کنند یحتمل بار روانی کمتری بر جامعه تحمیل خواهد شد، به شرط آنکه مرجع ذیصلاح نه جناحی و سیاسی که ملی بیاندیشد. همچنین واضعان قانون و مقررات در پیشنهاد «زمان‌دار کردن قوانین» وضع و صادر شده تدقیق کنند؛ بدین صورت که اگر تصمیمی حتی بعد از مدتی اثبات شد که نادرست بوده است برای مردمی که زندگی خود را بر اساس آن قانون یا مقرره تنظیم کرده‌اند ارزش قائل شده و به سرعت در پی تغییر آن برنیاید.در رسانه‌ی ملی گفتگویی پخش شد مبنی بر اینکه خانواده‌ای سیم کارت بدون اینترنت برای دختر نوجوانش تهیه کرده و بعد اتفاقی دو گیگ اینترنت رایگان روی آن فعال شده است. این دو گیگ اینترنت باعث ورود دختر به فضای مجازی و سپس ارتباطی ناخواسته و بارداری ناخواسته‌تر وی شده و خانواده‌ای دچار بحران! اغلب این موضوع را یا به تمسخر گرفتند یا ریشخند کردند اما به نظر می‌رسد اتفاقا اگر از منظر همسویی با رسانه‌ی ملی و کارشناس برنامه وارد شویم و بر فرض و‌ حکم صحه بگذاریم، شاید بتوان مسوولین را بهتر مجاب کرد به نگاه سیستمی و تدبیر بیشتر.اینکه وقتی چنین موضوع به ظاهر بی اهمیتی می‌تواند چنین پیامد مخربی داشته باشد، باز کردن دست و پای فیلترشکن‌ها چه تاثیری بر خانواده و بویژه جوانان، نوجوانان و کودکان می‌گذارد؟ آیا از رونق انداختن کسب و کارهای فناورانه محور و فضای مجازی پایه با فیلترینگ دفعه‌ای بر معاش بسیاری تاثیر نمی‌گذارد؟ آیا بهتر نیست به جای فیلتر سلیقه‌ای و گاه گاه یکبار دستورالعملی مشخص شود که شاخص تمام فضاهای آسیب‌زا را مشخص کند و همه تکلیف خود را بدانند؟