پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

" آقا این که روش نوشته 500، چرا 1000 کم کردی؟!!
اینجا ترمیناله ها،دوست داری برو داخل شهر بخر 500!! " این بخشی از مکالمه ای ساده میان مسافران ترمینال شهید کلانتری و فروشندگان غرفه های این ترمینال بود که شنیدم و گویا سوء استفاده از وضعیت مسافران آن امری عادی و بدون واهمه شده است. کمی آنطرف تر از فردی که گویا او هم از این بی انصافی ها به تنگ آمده جویای چرایی این اتفاق می شوم که می گوید: وقتی اجاره هر واحد تجاری اینجا حدود 17میلیون تومان است نباید توقع داشت که تیغ زدن مردم در کار نباشد! ادامه میدهد: خیلی عصبی میشوم وقتی باید بیشتر از حقم از مسافران بگیرم اما چه کار کنم؟! اگر این کار را نکنم باید از جیب بدهم.روزی ما حلال نیست و این از اجبار است وقتی حالت برافروختگی را در چهره او میبینم میپرسم نظارتی نیست؟ میگوید: چرا اما به شیوه خودشان! می پرسم یعنی چی؟ میگوید: قبل از آمدن تعزیرات به همه اعلام میکنن که حواستون باشه تعزیرات اینجاست! وقتی سوالاتم کمی دقیق تر می شود او هم حساس شده و می پرسد برای جایی خبر می گیری؟ مجبور می شوم دروغ بگویم. نه! منم یک مشتری هستم که پول بیشتری ازم گرفتن و میخوام بدونم شکایت کنم به جایی میرسه یا... ! البته این بخش صحبتم واقعی بود و آب معدنی 500تومانی را 800 و چیپس 1000 توماتی را 1500 حساب کرده بودند. وقتی مطمئن شد ادامه داد: امروز روزه ام و نمیتوانم دروغ بگویم. تعداد کمی مثل شما هستند که متوجه می شوند قیمتها را چند برابر حساب می کنند و یا معترض می شوند. خیلی ها چون مجبورند حرفی نمی زنند. سری تکان می دهد، مشتری خود را راه انداخته و می گوید: خیلی وقتا برای اینکه مجبور شوم انصاف را رعایت کنم روزه می گیرم. اما تا کی می توانم اینگونه ادامه دهم؟چند سالیست اینجا کار می کنم و این تنها منبع درآمدم است. تشکر کرده و آرزوی کسبی پر رونق و حلال برایش کرده و دور می شوم. و سوالی که در ذهنم جابجا می شود این است که چرا سودجویی و خودخواهی برخی افراد باید بی پاسخ مانده و مسافران بی گناه تاوان آن را بپردازند؟!
مهدی مزرئی