پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

چه سوزناک است که آموزگار با هزاران شاگرد خداحافظی کند، معلمی که شمع وجودش نه برای یک نسل بلکه روشنایی بخش راه تمام بشریت است و مظلومانه سیمای مبارک را در نقاب خاک کشد.
آنجا که بی خردی بر بشر مسلط شود، چراغ روشنایی بخش زندگی خویش را هم از بین می برد و نتیجه اش آن می شود که بزرگ آموزگار بشریت یعنی امام صادق (ع ) مظلومانه به شهادت برسد. کتاب ها و مورخان ازفرق مختلف اسلامی نگاشته اند که امام صادق (ع) در عصری که خفقان و ظلم امویان و عباسیان منطقه را فرا گرفته بود، به تربیت بشریت همت گماشت و با سلاح علم و دانش به جنگ جهل و نادانی رفت.امام شب ها و روزها به تعلیم و تربیت پرداخت تا چراغ پرفروغ جدش رسول الله (ص ) همچنان تابان بماند و انسان قربانی جهل و تاریکی نشود. صادق آل عبا(ع) دردها و رنج ها کشید و هزاران شاگرد تربیت کرد و بزرگ معلم علم و اخلاق و معرفت نام گرفت و جهان اسلام را به انوار معرفتش نورانی شد. دسته دسته شاگردان در کلاس ها و مکتب آن حضرت گرد هم آمدند و از چشمه جوشان علمش بهره مند شدند. و اما امروز قبر مطهر و در حصار قرار گرفته این بزرگ معلم بشریت همچون زمان شهادتش حسی غریبانه برای عاشقان و دلدادگان صادق آل عبا (ع ) است. حضرت امام جعفر صادق علیه السلام رئیس مذهب جعفری در روز 17 ربیع الاول سال 83هجری چشم به جهان گشود، پدرش امام محمد باقر ( ع ) و مادرش ˈام فروه ˈ دختر قاسم بن محمد بن ابی بکراست. کنیه آن حضرت ˈابو عبدالله ˈ و لقبش ˈصادق ˈ است ، حضرت صادق تا سن 12سالگی معاصر جد گرامیش حضرت سجاد (ع ) بود و مسلما تربیت اولیه او تحت نظر آن بزرگوار صورت گرفته و امام ( ع ) از خرمن دانش جدش خوشه چینی کرده است . پس از رحلت امام چهارم مدت 19سال نیز در خدمت پدر بزرگوارش امام محمد باقر ( ع ) زندگی کرد و با این ترتیب 31 سال از دوران عمر خود را در خدمت جد و پدر بزرگوار خود که هر یک از آنان در زمان خویش حجت خدا بودند ، و از مبدأ فیض کسب نور می نمودند گذرانید . ه آن حضرت با استعداد ذاتی و شم علمی و ذکاوت بسیار ، به حد کمال علم و ادب رسید و در عصر خود بزرگترین قهرمان علم و دانش شد ، پس از درگذشت پدر بزرگوارش 34سال نیز دوره امامت او بود که در این مدت ˈمکتب جعفری ˈ را پایه ریزی فرمود و موجب بازسازی و زنده نگهداشتن شریعت محمدی ( ص ) شد. زندگی پر بار امام جعفر صادق ( ع ) مصادف بود با خلافت پنج نفر از بنی امیه ( هشام بن عبدالملک - ولید بن یزید - یزید بن ولید - ابراهیم بن ولید - مروان حمار ) که هر یک به نحوی موجب تألم و تأثر و کدورت روح بلند امام معصوم ( ع ) را فراهم می کرده اندو دو نفر از خلفای عباسی ( سفاح و منصور ) نیز در زمان امام ( ع ) مسند خلافت را تصاحب کردند و نشان دادند که در بیداد و ستم بر امویان پیشی گرفته اند ، چنانکه امام صادق ( ع ) در 10سال آخر عمر شریفش در ناامنی و ناراحتی بیشتری بسر می برد . حضرت صادق ( ع ) بر اثر توطئه های منصور عباسی در سال 148هجری مسموم و در قبرستان بقیع در مدینه مدفون شد. استان البرز همچون سایر مناطق میهن اسلامی در سوگ این امام بزرگوار سیاهپوش و محزون است