صفحه اصلي > یادداشت > جشن فروردینگان؛ آیین بزرگداشت روان پاک نیاکان
جشن فروردینگان؛ آیین بزرگداشت روان پاک نیاکان19 فروردین 1404. نويسنده: monshi |
 جشن فروردینگان، یا فروردگان، یکی از آیین‌های کهن ایرانی است که در روز نوزدهم فروردین‌ماه برگزار می‌شود. این جشن، ویژه‌ی بزرگداشت "فروهرها" یا روان پاک درگذشتگان است؛ ارواح نیاکان که در باورهای زرتشتی، هر ساله در آغاز بهار به سوی خانمان‌های خود بازمی‌گردند.جشن فروردینگان، که به آن فروردگان نیز گفته می‌شود، یکی از آیین‌های کهن و باارزش در فرهنگ ایران باستان است که در نوزدهمین روز از ماه فروردین برگزار می‌شود. این جشن به پاسداشت «فروهرها» یا روان‌های پاک درگذشتگان اختصاص دارد و ریشه در باورهای دینی و فرهنگی زرتشتیان دارد.ایرانیان باستان در این روز با آراستن خانه‌ها، روشن کردن آتش، نیایش و نذر و نیاز، از فروهر درگذشتگان استقبال می‌کردند. آن‌ها باور داشتند که روح نیاکان ناظر بر اعمال زندگان است و باید با احترام و یادبود، آرامش و شادی برای آن‌ها فراهم کرد.در اعتقاد زرتشتی، فروهرها به‌منزله‌ی نیروی معنوی و پاسدار روان آدمی، هر ساله در آغاز بهار به خانه‌های خود بازمی‌گردند تا از حال بازماندگان آگاه شوند. از این‌رو، ایرانیان باستان در روز فروردینگان با برگزاری آیین‌های ویژه، روشن کردن آتش، تهیه خوراک‌های نذری، و پاکیزه‌سازی مکان زندگی، به پیشواز روان نیاکان خود می‌رفتند و یاد آن‌ها را با احترام گرامی می‌داشتند.فروردینگان صرفاً آیینی برای سوگواری نبود، بلکه جلوه‌ای از پیوند میان نسل‌ها، احترام به پیشینیان، و پاسداشت فضیلت‌های اخلاقی چون نیکی، راستی و پایداری بود. این جشن، بر بنیان‌های اندیشه‌ای استوار است که انسان را نه‌تنها مسئول سرنوشت خویش، بلکه وام‌دار گذشتگان و حافظ ارزش‌های انسانی می‌داند.در دنیای معاصر، بازشناسی و پاسداشت این آیین‌ها، فرصتی برای پیوند دوباره با ریشه‌های فرهنگی و تقویت همبستگی اجتماعی فراهم می‌آورد.فروردینگان نه تنها مراسمی برای گرامی‌داشت رفتگان است، بلکه یادآور پیوند میان نسل‌ها، احترام به ریشه‌ها و ستایش پاکی روان انسان‌هاست. این جشن، شکوهی از فرهنگ کهن ایران‌زمین را به نمایش می‌گذارد و ارزش‌های نیک‌رفتاری، نیک‌اندیشی و نیک‌کرداری را یادآوری می‌کند.جشن فروردینگان در ساختار فرهنگی ایرانیان، نشانه‌ای از روح یکتاپرستی، نیک‌اندیشی و همبستگی خانوادگی و اجتماعی است؛ آیینی که پاسداشت آن در دوران معاصر، می‌تواند ما را به ریشه‌های هویتی‌مان پیوند داده و ارزش‌های انسانی مشترک را بازآفرینی کند. بازگشت |