پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

هر ساله، خردادماه برای ملت ایران یادآور دو واقعه بزرگ و سرنوشت‌ساز است؛ ارتحال بنیان‌گذار جمهوری اسلامی ایران، حضرت امام خمینی (ره)، و قیام خونین ۱۵ خرداد ۱۳۴۲.
مجید اسفندفر / این دو رخداد، اگرچه در دو مقطع زمانی متفاوت رخ داده‌اند، اما در عمق خود ریشه در یک حقیقت مشترک دارند: جوشش مردم با الهام از یک رهبر الهی برای رسیدن به عزت، استقلال و آزادی. قیام ۱۵ خرداد، نقطه‌ای بود که آتش خشم نهفته مردم علیه استبداد و وابستگی رژیم پهلوی شعله‌ور شد. این خیزش نه یک اتفاق تصادفی، بلکه نتیجه سال‌ها انباشت درد، تحقیر و فریادهای خاموش مردمی بود که با شنیدن صدای امام، راهی برای بیداری یافتند. سخنرانی کوبنده امام در خرداد ۴۲، علیه تصویب لایحه کاپیتولاسیون و تبعیت کورکورانه از بیگانگان، آغازگر مسیری بود که به انقلاب اسلامی انجامید. در آن روزها، امام خمینی نه فقط یک مرجع دینی، بلکه نماد اعتراض به تحقیر ملی، فساد فرهنگی و بی‌هویتی سیاسی بود. او مردم را مخاطب قرار داد، از دردشان گفت و بر زخمشان دست گذاشت. ۱۵ خرداد، با همه خون‌هایی که بر زمین ریخته شد، نخستین جلوه قدرت مردمی بود که به ندای رهبری روحانی و شجاع پاسخ مثبت داد.اما مسیر خمینی تنها به ۱۵ خرداد ختم نشد. تبعید، حبس، سانسور و تهدید، نتوانست صدای او را خاموش کند. این صدا تا سال ۵۷ در جان مردم خانه کرد، در کوچه‌ها زمزمه شد، در هیئت‌ها و منابر نجوا شد و سرانجام در ۲۲ بهمن، فریادی شد که کاخ‌ها را لرزاند.با پیروزی انقلاب، امام بار دیگر خود را خدمتگزار مردم خواند، نه حاکم بر آنان. او جمهوری اسلامی را بر پایه رأی مردم بنیان گذاشت و همواره بر کرامت انسانی، استقلال فرهنگی، عدالت اجتماعی و مشارکت سیاسی تأکید داشت. ارتحال ایشان در ۱۴ خرداد ۱۳۶۸، اگرچه غمی جانکاه بر دل‌ها نشاند، اما ملت ایران در تشییعی بی‌سابقه و تاریخی، بار دیگر نشان داد که پیوند او با مردم، پیوندی فراتر از سیاست و قدرت بود.امروز، در گذر سال‌ها، اگر می‌خواهیم به راز ماندگاری نام خمینی و شور ۱۵ خرداد پی ببریم، باید به عمق این رابطه برگردیم: رابطه‌ای که بر ایمان، صداقت، شجاعت و مردمی‌بودن استوار بود. امام از مردم برآمد، با مردم ماند و در دل مردم جاودانه شد.سالگرد ارتحال امام خمینی (ره) و قیام ۱۵ خرداد، تنها یادآور گذشته نیست، بلکه زنگ بیدارباشی است برای اکنون ما. اینکه بدانیم ریشه‌های انقلاب در کجاست، چرا مردم جان دادند و چگونه یک مرجع دینی توانست دل‌ها را به حرکت درآورد، راهنمای ما برای امروز و فرداست.امام رفت، اما میراثش باقی ماند؛ در دل نسل‌هایی که نه ۱۵ خرداد را دیده‌اند و نه روز ارتحال او را به خاطر دارند، اما نامش را همچنان با احترام می‌برند. این همان جاودانگی واقعی است؛ جاودانگی مردی که فریاد مردم را شنید و خود صدای آنان شد.