پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

هشتم شهریور سالروز شهادت مظلومانه شهیدان رجایی و باهنر به عنوان موسسان نهاد امور تربیتی بعد از انقلاب اسلامی است
فتانه محمودخانی /در روز ۸ شهریور ۱۳۶۰ محمدعلی رجایی رییس‌جمهوری و محمدجواد باهنر نخست‌وزیر وقت به همراه گروهی از اعضای هیات دولت در انفجار دفتر نخست‌وزیری به شهادت رسیدند.این واقعه درست دو ماه پس از آن رخ داد که آیت‌الله دکتر سیدمحمد حسینی بهشتی و بیش از ۷۰ تن از چهره‌های سیاسی و اجرایی عضو حزب جمهوری اسلامی در انفجار دفتر این حزب ترور شده و به شهادت رسیده بودند. شهید رجایی هنگام مرگ ۴۸ سال سن داشت. او پس از پیروزی انقلاب ابتدا سمت وزارت آموزش و پرورش را برعهده داشت و سپس در سال ۱۳۵۹ به نمایندگی مردم تهران وارد مجلس شورای اسلامی شد. در ۲۰ مرداد ۱۳۵۹ به نخست‌وزیری و پس از عزل بنی‌صدر از مقام ریاست جمهوری در انتخابات دوم مرداد ۱۳۶۰ با کسب بیش از ۱۳ میلیون رأی مردم به عنوان دومین رئیس جمهوری اسلامی ایران انتخاب شد.آنچه سبب شد یاد و خاطره این دو شهید در اذهان و افکار مردم باقی بماند ، آشنایی آنها با مشکلات مردم و تلاش های بی منت و خالصانه بود.شهیدان رجایی و باهنر با توکل به خداوند متعال و بصیرت و دانش خود در مسیر ارتقا و پیشرفت ایران گام برداشتند و همین سبب شد به خاری در چشم دشمنان اسلام تبدیل شوند و در نهایت نقشه ترور این دو شخصیت ارزشمند توسط گروهک تروریستی منافقین طراحی شد محمدعلی رجایی رئیس جمهوری منتخب مردم و نخست وزیرش دکتر محمدجواد باهنر که هر دو مردمی و معلم بودند؛ یعنی نزدیک ترین رابطه را با دانش آموزان و سطح عموم جامعه داشتند و شهادت آنان توسط تروریسم مورد حمایت آمریکا، تضاد منافع غرب با خواسته های مردم را به خوبی نشان می دهد؛ یعنی مردم وقتی کسی را دوست داشته و انتخاب کرده اند امریکا به فجیع ترین شکل می کشد و نابودش می کند. آن دو از زمان وزارت آموزش و پرورش (بعد از پیروزی انقلاب) با هم بودند و موقع شهادت نیز همراه هم به سوی خدا رفتند. همان طور که در طول زندگی معلم بودند با شهادت خود هم، این درس را به مردم دادند که باید در مقابل نظام سلطه و استکبار جهانی تا پای جان ایستادگی کرد. نکته مهم در شخصیت رئیس جمهور شهید و نخست وزیر او، پشتوانه مردمی انتخاب آنان است که وقتی مردم دوستشان داشتند و به آنها اعتماد کردند، دشمن آنها را به شهادت رساند.حضور معنوی مفهوم شهادت در زندگی ما و فضای جامعه، همچون خونی است که در رگ های زندگی اجتماعی، سیاسی و فرهنگی ما حیات طیبه را حفظ می کند. تروریسم، از اساسی ترین معضلات جامعه جهانی و خطرناک ترین تهدیدها ضد حقوق ملت ها و ثبات بین المللی است. در طول تاریخ، به ویژه یک صد سال اخیر، تروریسم، ریشه مهم ترین تهدیدها ضد صلح و امنیت جهانی بوده است.