پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

فاصله یک روزه روز کارگر و معلم باعث شد که کمی بیشتر در مورد این دو قشر تفاوت ها و شباهت ها شان بیاندیشیم .
احسان فلاحت پیشه/ تقارن دو مناسبت روز کارگر و معلم که هر دو جزو قشر زحمتکش و حلال خور جامعه محسوب می شوند، با وجود درآمدی اندک، حلال ترین پول را نزد خانواده خود می برند. دو روز گذشته روز جهانی کارگر و روز معلم بود دو قشری که به حلال خور ترین های ایران معروفند. کارگر و معلم واژه های مقدس فرهنگ دینی و ملی ما هستند. این دو قشر تلاشگران بی ادعا، جزء گروههای ارزشمند، تاثیرگذار و سودمند جامعه اند که علیرغم میزان مزد کم، کارهای بزرگی را انجام می دهند.کارگران تلاشگران عرصه کار و تولید بوده و با همت والای خود، چرخ صنعت و تولید را به گردش در می آورند. چرخش دست و بازوی کارگران، باعث چرخش چرخه های زندگی جامعه می شود.معلمان نیز کوشندگان راه علم و تربیت بوده و پرچم فرهنگی جامعه را بر دوش می کشند. آنان طلایه داران هدایت، تفکر و اندیشه ورزی هستند که جامعه را بر محور خردورزی، ارزشها و کرامات انسانی استوار ساخته اند‌ .معلمان معمارهای اندیشه بوده و شغلشان انسان سازی است‌. نان معلمی و کارگری اگرچه خیلی با هم فرق دارند اما هیچ شکی در آن نیست که حلال ترین نان های دنیا هستند و با وجودی که خیلی کم اند بابرکت اند.عرق جبین چهره کارگری که در کارخانه ذوب آهن کار می کند در گرم ترین روزهای سال، حنجره معلمی که اغلب اوقات سال از بس حرف زده و تلاش کرده مفاهیم را به دانش آموزان تفهیم کند گرفته انقدر با ارزش اند که در خصوص اهمیتشان کتاب ها نوشته شده.کسی نیست که از آنها دفاع کند بیکار که می شوند انگار از اول هم مهم نبوده اند نادیده می گیریمشان. هروقت بودجه به ته دیگش! می رسد اول حقوق معوق این بندگان خدا تاخیر می خورد و اول از همه از آنها می خواهیم صبوری کنند.اگرچه گروهی از این ها قلم بدست اند و گروهی ابزار بدست و جایگاه های اجتماعی متفاوتی دارند اما به نظر می رسد مظلومیتشان به شدت شبیه هم است و درد های مشترک زیادی دارند. طبعشان بلند است و سرشان به آسمان اما دستشان خالی حتی صدایی هم ندارند که دردهایشان را فریاد بزنند و ناچارند با سیلی صورت سرخ کنند و در مقابل تمام خواستهای موجه و غیر موجه عزیزانشان تنها بگویند شرمنده ام.با وجود تاکید بزرگان دینی بر جایگاه معلمان و کارگران همین بس که حضرت علی (ع) فرموده اند: “هر آن کس که کلمه به من بیاموزد من را بنده خود ساخته است” و در اهمیت جایگاه کارگر نیز بیان کرده اند: ” مزد کارگر را پیش از آنکه عرق پیشانی او خشک شود بپردازید” اما آنچه که امروز مشهود است در مضیقه بودن بیشتر این دو قشر در مقایسه با دیگر اقشار جامعه می باشد که بسیار تحت فشارهای اقتصادی قرار دارند و در حالی که نیازمند اهتمام بیشتر مسئولان هستند، بیشتر مورد غفلت واقع شده اند.