پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

براساس گزارش مرکز پژوهشهای مجلس، سالانه بیش از یک میلیارد و سیصد میلیون مترمکعب آب از طریق شبکه های آب شهری تلف می شود.
در بزرگی این رقم همان بس که بدانیم آورد طبیعی رودخانه زاینده رود در طول یک سال فقط هشتصد میلیون متر مکعب است! "خشک شدن دریاچه ارومیه" در کتاب جغرافیای سال دهم دبیرستانهای استرالیا که بعنوان یکی از مثال های تشریح موضوع انتقال آب و پیامدهای زیانبار آن مطرح شده است . این تصویر به سادگی بیانگر این است که اکثریت ما به شکل نادرستی از منابع طبیعی کشور استفاده میکنیم .▪️وضعیت کنونی طالقان نیز هم اکنون به همین شکل است که از دور و نزدیک فقط به دنبال بهره برداری از این در گرانبها یعنی آب شاهرود طالقان هستند آن هم در حالی که حق آبه ای به مردم طالقان پرداخت نمیشود و از آن بدتر برخی مناطق و روستاهای طالقان دچار کم آبی یا بی آبی هستند.▪️استان تهران از یک خط انتقال آب طالقان ناراضی است و با هزینه ای مجدد به دنبال ایجاد خط لوله دوم میباشد ، اکثریت شهرستان های استان البرز نیز یا از آب طالقان استفاده میکنند و یا به دنبال ایجاد یک خط لوله مستقل برای خود هستند ، آبیک و استان قزوین که رکوردشکنی کرده اند و با هزینه ای بسیار هنگفت در صدد انجام این انتقال هستند و گویا مسئولان آن برای تحقق این امر روزشماری میکنند.( البته پُر واضح است که دغدغه ما حق آبه شرب پایتخت و استان های مجاور نیست )تاکنون نمونه‌های بسیاری از این گونه تصمیم‌ها در عرصه مدیریت منابع آب کشورگرفته شده است. تصمیمات تصمیم گیران منابع آب کشور فقط نشانه‌های مساله را در کوتاه مدت حل می‌کنند، غافل از آنکه باید دیگر زوایای استراتژی حکمرانی آب را نیز در نظر گرفته و افق تصمیم‌گیری خود را بلندتر انتخاب کنند.خشک شدن دریاچه ارومیه و سایر دریاچه ها و تالاب های کشور، بی آبی منطقه وسیعی از کشور، جدال استانی بر سر انتقال آب و همه و همه می‌تواند مثال بارزی از ضعف مدیریت منابع ابی کشور باشد که ناشی از حل نشدن مشکل و تشدید آن است بعید نیست با این تصمیمات در اینده نزدیک شاهد خالی شدن #سد_طالقان و جدال بین استانی بر سر حق آبه مثل یزد و اصفهان و ... باشیم امید به توجه کنشگران و فعالان محیط زیست و دوستداران طالقان و محیط زیست استان البرز
مهدی اهنگری کارشناس ارشد مدیریت و برنامه ریزی استراتژیک