پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

در حالیکه کشورهای صنعتی و پیشرفته جهان در تجهیز ایستگاه های آتش نشانی و پرورش نیروهای حرفه ای امداد و نجات گوی سبقت را از یکدیگر ربوده اند، در کشورمان هنوز سازمان های آتش نشانی رنگ و بوی تجهیزات پیشرفته و اعتبارات ملی به خود نگرفته و اندر خم یک کوچه اند...
کلانشهر کرج با ساختمان های بلند و در هم تنیده و حجم انبوهی از بافت های فرسوده سالهاست که همچون قدم برداشتن سرباز در میدان مین، با احتیاط در حال عبور از چندین کمربند لرزه خیز است و چنانچه زلزله چون مهمانی سر زده، خواب آرام یکی از شب های کرج بر روی بالشت های فرسوده را ناآرام کند؛ آنگاه همه نگاه ها به سمت آتش نشانی و نیروهای امدادی شهر معطوف خواهد شد؛ راستی آیا این سازمان از امکاناتِ لازم برای خدمات رسانی در چنین شرایطی برخوردار است؟! در شرایطی که استانداردهای جهانی از نیاز شهرها به یک ایستگاه مجهز آتش نشانی به ازای هر 50 هزار نفر جمعیت (یا هر پنج کیلومتر مربع منطقه تحت پوشش)، حداقل یک نفر نیروی آتش نشان به ازای هر 2500 شهروند، یک شیر آتش نشانی به ازای هر 12500 مترمربع مساحت (یا هر 3000 شهروند)، یک نفر آتش نشان داوطلب به ازای هر یکهزار نفر جمعیت و همچنین یک گروه امداد و نجات حرفه ای و مجهز (حداقل با 33 عضو) به ازای هر 10000 هزار نفر جمعیت شهری دلالت دارد اما متاسفانه دستِ سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی شهرداری کرج از چنین امکاناتی کوتاه است و بی شک زیان اصلی فقر امکانات نرم افزاری و سخت افزاری در این نهاد خدمت رسان متوجه شهر و شهروندان است. در زمان حوادث و سوانح که ثانیه ها در نجات جان و مال شهروندان حرف اول را می زنند و استانداردهای بین المللی بر رسیدن نیروهای امدادی در کمتر از چند دقیقه به محل حادثه تاکید دارند، متاسفانه ترافیک سنگین معابر و راهبندان های متداول در گلوگاههای ترافیکی شهر به معضلی جدی برای خودروهای امدادی آتش نشانی کرج بزرگ تبدیل شده است و گاها مانع از حضور به موقع آتش نشانان در محل ماموریت می شود. با این همه، هنوز مسئولان شهری برای ایجاد لاین ویژه تردد خودروهای امدادی به یک توافق پایدار دست نیافته اند و اراده جدی برای افزایش تعداد ایستگاه های آتش نشانی بویژه در نقاط متراکم جمعیتی وجود ندارد؛ هنوز بسیاری از تجهیزات پیشرفته آتش نشانی که استفاده آنها در دنیا متداول است، در ایستگاه های آتش نشانی کرج وجود ندارد و بسیاری سوالات دیگر ذهن را آزار می دهد! در زمان حوادث و سوانح که ثانیه ها در نجات جان و مال شهروندان حرف اول را می زنند و استانداردهای بین المللی بر رسیدن نیروهای امدادی در کمتر از چند دقیقه به محل حادثه تاکید دارند، متاسفانه ترافیک سنگین معابر و راهبندان های متداول در گلوگاههای ترافیکی شهر به معضلی جدی برای خودروهای امدادی آتش نشانی کرج بزرگ تبدیل شده است و گاها مانع از حضور به موقع آتش نشانان در محل ماموریت می شود... البته این ها مربوط به ضعف مدیریتی نیست، بلکه گرانی لوازم اطفای حریق و وسایل آتش نشانی و نبود خط اعتباری ملی برای تجهیز سازمان آتش نشانی کلانشهرهای کشور و همچنین فقدان سازمان ملی آتش نشانی ایران از جمله علل فقر امکانات و تجهیزات در این سازمان خدمات رسان عنوان می شود. آری؛ در شرایطی که بلندمرتبه سازی و سبز شدن برج های تجاری و اداری به تجارتی پُر سود در کلانشهر کرج تبدیل شده و سازندگان رقابت سنگینی برای تصاحب اراضی خالی شهر به راه انداخته اند؛ اما در شهرک های جدید الاحداث جای ایستگاه های آتش نشانی به شدت خالی است و چنانچه خدای ناکرده زلزله ای در کرج حادث شود؛ آتش نشانی با کدام تجهیزات و امکانات قادر به مدیریت بحران در محلاتی چون: حصار، کلاک، حصارک و... خواهد بود؟! متاسفانه سازمان های آتش نشانی کشور برای وارد کردن تجهیزات پیشرفته و روز جهان از دیگر کشورها بایستی همچون واردات کالاهای دیگر مالیات و عوارض های سنگین پرداخت نمایند؛ حال آنکه این کالاها در راستای تامین آسایش و رفاه شهروندان بکار گرفته می شود و بایستی برای آن چاره اندیشی لازم صورت پذیرد. فقدان درک لازم از حساسیت های حرفه آتش نشانی تنها محدود به دولت و مدیریت شهری نیست، بلکه شهروندان نیز با ایجاد مزاحمت های روزانه برای سامانه 125 و همچنین عدم همکاری لازم رانندگان برای رسیدن سریع نیروهای امدادی به محل حادثه، زخم آتش نشانان را تازه کرده اند و حقیقتا جامعه نیازمند دیدگاهی تازه در این حوزه است... مشکلات استخدامی و عدم امنیت شغلی، دستمزد ناکافی، نیاز به تامین خسارات