Logo

صفحه اصلي > اجتماعی > ارزش اکولوژیکی جنگلها و مراتع 80 درصد و ارزش اقتصادی آن 20 درصد می باشد

ارزش اکولوژیکی جنگلها و مراتع 80 درصد و ارزش اقتصادی آن 20 درصد می باشد


5 اردیبهشت 1394. نويسنده: monshi
ارزش اکولوژیکی جنگلها و مراتع 80 درصد و ارزش اقتصادی آن 20 درصد می باشد


دکتر رزاقی مشاور ریاست سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزداری کشور در همایش شوراها و دهیاران استان البرز در حفاظت از منابع طبیعی گفت: مطالعات نشان می دهد که 80 درصد ارزش جنگلها و مراتع مربوط به ارزش اکولوژیکی می باشد که..
جلوگیری از آلودگی هوا، خاک، جذب دی اکسید کربن و تولید اکسیژن تنها قسمتی از ارزش اکولوژیکی آن می باشد و فقط 20 درصد آنها ارزش اقتصادی (چوب وعلوفه) می باشد که متاسفانه در کشور فقط به ارزش اقتصادی آن توجه شده است. وی با اشاره به این موضوع که در کشور بیش از 82 درصد از عرصه های کشور را منابع طبیعی تشکیل می دهد که در حدود 132 میلیون هکتار می باشد که وظیفه حفاظت، احیاء و توسعه آن به عهده سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزداری کشور واگذار شده است، همچنین وی تصریح نمود، نباید انتظار داشته باشیم که این سازمان با محدودیت منابع انسانی و اعتباری بدون مشارکت مردمی و سایر دستگاهها بتواند در وظایف خود به موفقیت دست یابد و همه دستگاهها، ارگان ها و آحاد مردم در حفاظت از منابع ملی کشور وظیفه مند هستند. وی افزود: دهیاران و شوراهای اسلامی روستا از موثرترین افراد در زمینه حفاظت از منابع ملی می باشد که می توانند بزرگترین خدمت و کمک را در جهت حفظ، احیاء و توسعه منابع طبیعی بر اساس وظایفی که بر آنها تعیین شده است بر عهده داشته باشند. در حال حاضر نزدیک با داشتن نزدیک به 68 هزار روستا در کشور، 31 هزار دهیاری و اعضاء شوراها مشغول به خدمت رسانی هستند که بر اساس ماده 68 بند ع ( الحاقي 1382/07/06) نظارت بر حسن اجراي مقررات مربوط به حفاظت و بهسازي محيط زيست روستا و بهره برداري از منابع طبيعي و جلوگيري از فرسايش خاك و حفظ عمران، مزارع، باغها، مراتع، جنگلها، محدوده هاي زيست محيطي، احياء و لايروبي قنوات و نهرهاي متروكه و ارائه طرح و پيشنهاد در اين زمينه ها به شوراي بخش از مسئولیتها و وظایف شوراها و دهیاری ها هست.
وی در پایان اظهار گفت: که یکی از مهمترین راهکارها تغییر دیدگاه در خصوص نحوه مشارکت مردم در حفاظت از منابع طبیعی می باشد. در سنوات اخیر مشارکت، مشارکت فعالی نبوده و باید برنامه ریزی به سمتی باشد که مشارکت جوامع محلی و بهره برداران واقعی و سازنده باشد، در آن صورت است که به مشارکت پایدار خواهیم رسید. مشارکت مردم، باید مشارکت در برنامه ریزی، اجرا، نظارت و ارزیابی فعالیتها باشد که می تواند تحول عظیمی در بخش مدیریت منابع طبیعی از جمله حفاظت از منابع طبیعی به وجود آورد.
بازگشت