Logo

صفحه اصلي > اجتماعی > بلندترین کوه خاورمیانه زیر یک پای جانباز کرجی

بلندترین کوه خاورمیانه زیر یک پای جانباز کرجی


15 شهریور 1393. نويسنده: monshi
بلندترین کوه خاورمیانه زیر یک پای جانباز کرجی


جانباز سرافراز کرجی با یک پای مصنوعی و غلبه بر سختی ها و مشکلات مسیر موفق به فتح بلندترین کوه ایران و خاورمیانه شد؛ او با خودباوری و اراده آهنین پیش از این نیز موفق به فتح قله های سبلان، سهند، تفتان، کهار و الوند کوه شده بود و اخیرا نیز فتح قله دماوند را به کلکسیون افتخاراتش اضافه کرد.
برای یافتن درس های بزرگ زندگی و آموختن چگونه زیستن همیشه نیاز به خواندن کتاب های فوق العاده و مشاهده فیلم و مستند نیست؛ گاهی مشاهده یک رویداد در دنیای پیرامون آنچنان تلنگری به آدمی می زند که هضم آن ماهها و هفته ها زمان می برد. گرچه در سایه کم توجهی ها، کودکان دهه کنونی قهرمانان زندگی شان را از لابه لای کارتن ها و انیمیشن های خارجی انتخاب می کنند و یکروز لباس مردم عنکبوتی بر تن کرده و فردا با نقاب زورو و رابین هود گام بر می دارند و جوانان نیز به عشق یافتن فیلم های زبان اصلی راسته خیابان های شلوغ شهر را پایین و بالا می کنند اما چه تلخ که قهرمانان واقعی این سرزمین در گوشه و کنار شهرهای ایران در غربت و گمنامی زندگی می کنند و گاهی حتی از نزدیک ترین افراد خانواده شان نیز رنجیده خاطر می گردند. به راستی داستانِ عشقی کدام فیلم سینمایی جذاب تر از مادری است که به دلیل بی خبری از شهادتِ فرزندش در دوران اسارت، نزدیک به پانزده سال با انداختن رادیویی به دور گردن، هر لحظه منتظر اعلام خبر بازگشت فرزند رشیدش از بند اسارت می ماند یا مادری که چهار جگر گوشه اش را با دستان خودش روانه جبهه نبرد حق بر علیه باطل می کند و برایشان از خداوند کریم توفیق شهادت آرزو می کند؛ آیا زنانی که باید به پای تماشای روایت زندگی شان بنشینیم، بانوانی هستند که الگوی زندگی شان را حضرت فاطمه زهرا (س) قرار داده اند یا اوشین؟! زنی که در دو راهی مشکلات زندگی حتی از خود فروشی فروگذار نمی کند! متاسفانه نسل های کنونی با قدم گذاشتن در بیراهه فرهنگی مقلدان کورکورانه راه و رسمی شده اند که جز از باتلاقِ بی هویتی، از راه دیگری سر در نمی آورد. خالکوبی، مدل های فشن مو و لباس های جذب و کوتاه چیزی نیست که به چارچوب وجود انسانها شخصیت و جلا ببخشد و آنان را در میان همنوعانِ خود متفاوت جلوه دهد. این ها سقوطی ایست که استخوان بندی جسم و روح را در هم می شکند و انسان را به خدمتِ فرهنگ بی بند و باری و ابتذال در می آورد.
قهرمان زندگی ام را جانباز سرافراز "سعید فاضلی جاه" قرار می دهم
ترجیح می دهم قهرمان زندگی ام را جانباز سرافراز "سعید فاضلی جاه" قرار دهم؛ شاید خط سینه اش مثل آرنولد برجسته نباشد و مثل جت لی یک تنه حریف ده نفر نشود اما چشمه جوشانِ اخلاق و معنویت است و آرامشی در چشمانش موج می زند که بسیار چسبنده تر از لباس های مرد عنکبوتی است. او مثل "تام کروز" مقلد مکتبی بی هویت نیست و از شاگردان مدرسه امام خمینی (ره) است، سینه زن مصیب های امام حسین (ع). رهرو مکتب فاطمی (س) و شیعه اثنی عشری. دقیق تر که می شویم او از جنسِ خودمان است و قابل دسترسی. اهل فخرفروشی نیست، شاید همین روحیه تواضع شان است که باعث شده در هیاهو و شلوغی جامعه گُم شوند. انگار یادمان رفته جای سر و کله شکستن برای گرفتن عکس یادگاری با فوتبالیست ها و هنرپیشگان، باید به دنبال هم صحبتی با آنها باشیم. آنها که روزهای طلایی زندگی شان را، جوانی و سلامتی شان را در راه حفظِ اتحاد و انسجامِ این مرز و بوم در طبق اخلاص گذاشته و با لبخندی آکنده از اطمینان قلبی و آرامش، به فریاد «هَل مِن ناصر یَنصُرنی» پیشوای زمانه لبیک گفته اند.
سعید فاضلی جاه که در سال 65 در عملیات کربلای 5 بر اثر اصابت ترکش به فیض عالی جانبازی نایل آمده و یک پای خود را از نیز دست داده، با اراده ای پولادین موفق به فتح بسیاری از قله های مرتفع کشور شده است. او به عنوان مصداق عینی "می شود و ما می توانیم است" و با ایمان به خدا و توسل به ائمه اطهار علیهم السلام با یک پای مصنوعی موفقی به کار بزرگی شده است که بسیاری از افراد معمولی هم از انجامش عاجزند. جانباز فاضلی جاه که از کارمندان سازمان آرامستانهای شهرداری کرج است، با تشکیل گروهی از جانبازان کوهنورد و صعود به قله های مرتفع کشور همچن دماوند، نماشی از اقتدار، عظمت و توانمندیهای یادگاران هشت سال دفاع مقدس را به تصویر کشیده و بر فراز آسمانِ کشور، سرودی از حماسه و افتخار را سر داده است. برای بسیاری از ما که با دو پای سالم روی زمین گام بر می داریم، تصور تحمل روزها شرایط سخت و قدم گذاشتن به مسیری کوهستانی و آتش فشانی که سرانجامی نامشخص دارد، بسیار سخت و دشوار می آید اما او با بهره گیری از روحیه دلاورانه ای که یادگار دوران دفاع مقدس است، یاس و ناامیدی را به زیر کشیده و اراده اش را بر کوهی با ارتفاع بیش از 5 هزار مترمربع برتری بخشیده است.
بازگشت