پایگاه خبری و تحلیلی سپیدار آنلاین

نماز عبادی سیاسی جمعه به امامت حجت الاسلام و المسلمین علی رادمرد امام جمعه ماهدشت و با حضور خانواده های محترم شهدا و مسئولین شهری و مردم شهید پرور ماهدشت در مصلی امام خمینی ره ماهدشت برگزار شد.
امام جمعه ماهدشت در خطبه دوم گفت: جهان در حال تجربه یکی از بزرگترین تحولات تاریخی خود است: جابجایی قدرت از تمدن غرب به شرق. تحلیلگران پیش‌بینی کرده‌اند که دهه‌های 2020 تا 2030 شاهد نزاع‌های گسترده‌ای بین قدرت‌های قدیم و جدید خواهد بود. در این نظم جدید، ائتلاف‌های منطقه‌ای و بین‌المللی مانند بریکس و سازمان همکاری شانگهای نقش کلیدی ایفا می‌کنند. جنگ تحمیلی 12 روزه اخیر، که در حقیقت با عملیات طوفان الاقصی در اکتبر 2023 آغاز شد، فراتر از یک درگیری محلی بین ایران و رژیم صهیونی یا فلسطین و رژیم صهیونی است. این جنگ بخشی از یک تقابل تمدنی بین غرب و شرق است که هدف آن کُند کردن روند جابجایی قدرت جهانی است. غرب، به رهبری آمریکا و با حمایت اروپا و ناتو، از رژیم صهیونی به عنوان نماینده خود در منطقه استفاده می‌کند تا مانع از قدرت‌گیری ایران و محور مقاومت شود. این جنگ به دلیل تلاش غرب برای حفظ سیطره (هژمونی) خود در برابر قدرتهای شرقی، به ویژه ایران، چین و روسیه، طراحی شده است. ایران با تکیه بر موقعیت راهبردی، محور مقاومت و انسجام داخلی، توانسته در برابر این فشارها مقاومت کند. حفظ وحدت ملی و تقویت توان دفاعی، کلید موفقیت ایران در این تقابل تمدنی خواهد بود. ایران با ادامه این مسیر، نه تنها در برابر تهدیدات خارجی مقاومت خواهد کرد، بلکه به عنوان یک قدرت جهانی، آینده منطقه و جهان را شکل خواهد داد. جنگ 12 روزه ایران و رژیم صهیونیستی به پایان رسید و اکنون یک سوال مهم پس از جنگ وجود دارد که می‌تواند گره فهم تحولات منطقه‌ای باشد و آن اینکه آیا جنگ دیگری در راه است؟ آیا ما می‌توانیم برآوردی از این موضوع داشته باشیم که اولا جنگ دیگری شکل خواهد گرفت و اگر چنین جنگی رقم بخورد ابعاد آن چگونه است و به چه سمتی حرکت خواهد کرد؟ نقشه کلان رژیم صهیونی بازآرایش نظامی منطقه برای تضعیف جریان مقاومت است که در نهایت منجر به افزایش تهدید علیه ایران می‌شود. با این حال این اقدامات آسیب‌های جدی برای رژِیم نیز به همراه دارد. جنگ ایران و رژِیم در ظاهر اگر توقف داشته باشد در سطح دیگری در حال ادامه است و در سطح منطقه‌ای به طور جدی پیگیری می‌شود. بدون اغراق طراحی ایران در منطقه طی سالهای گذشته به نحوی ثمر داده است که رژیم صهیونی اکنون برای رسیدن به ایران باید بتواند از خطوط منطقه‌ای و همراهان ایران عبور کند تا امکان و قدرت مواجهه پیدا کند؛ در غیر اینصورت شرایط برای مقابله با ایران بسیار سخت خواهد بود. حملات غافلگیرکننده اسرائیل به تأسیسات حساس ایران، از جمله نطنز، فردو و اصفهان، در بامداد ۲۳ خرداد ۱۴۰۴، موجی از تنش را در منطقه ایجاد کرد. اروپا در این دوره نه‌تنها از محکومیت صریح این تجاوز آشکار خودداری کرد، بلکه با حمایت همه‌جانبه از اسرائیل، موضعی خصمانه علیه ایران اتخاذ نمود. اتحادیه اروپا بیانیه‌ای صادر کرد که ظاهراً خواستار پایبندی به حقوق بین‌الملل بود، اما فقدان محکومیت مستقیم حملات اسرائیل، که تحت عنوان «اقدام پیشگیرانه» توجیه شد، نشان‌دهنده همسویی کامل با تل‌آویو بود. امروز هم بحث مذاکره با آنهاست ،کسی با مذاکره مخالف نیست الا اینکه بدون توجه به بدعهدی ها و مواضع خصمانه آنهاباشد در این صورت مذاکره نفعی ندارد و به ضرر است. مواضع اروپا در جریان و پس از جنگ ۱۲ روزه، با همسویی کامل با اسرائیل و غرب، خصومتی آشکار علیه ایران را به نمایش گذاشت. در دوران جنگ، عدم محکومیت تجاوزات اسرائیل، مشارکت در رهگیری پهپادهای ایرانی، و صادرات تسلیحاتی گسترده، نشان‌دهنده حمایت نظامی و سیاسی از تل‌آویو بود. در دوره پساجنگ، فشارهای دیپلماتیک (تهدید اسنپ‌بک یا همان مکانیزم ماشه)، تحریم‌های حقوق بشری، و تلاش برای مهار نفوذ منطقه‌ای ایران، این خصومت را تداوم بخشید. شکاف بین افکار عمومی و دولت‌های اروپایی، که در تظاهرات میلیونی و مواضع گروه‌های یهودی مخالف صهیونیسم مشهود بود، تنها نقطه‌ای بود که نشان‌دهنده نارضایتی اجتماعی از سیاست‌های خصمانه اروپا بود. با این حال، این نارضایتی نتوانست مسیر سیاست‌گذاری دولت‌ها را تغییر دهد که نیازمند تداوم اعتراضات است در اروپا و آمریکا.
این راهبرد، که برخی تحلیلگران آن را "نسل‌کشی با گرسنگی" نامیده‌اند، با تخریب بیمارستان‌ها، مدارس و سیستم‌های آبرسانی و برق‌رسانی تکمیل می‌شود. بیمارستان‌هایی که به دلیل نبود سوخت برای ژنراتورها به گورستان‌های خاموش تبدیل شده‌اند، گواهی بر عمق این فاجعه هستند. یکی از دردناک‌ترین جنبه‌های بحران غزه، انفعال جامعه جهانی در برابر این فاجعه است. سازمان ملل متحد، که خود را متولی حقوق بشر می‌داند، بارها هشدار داده که غزه در آستانه "بزرگ‌ترین بحران انسانی قرن" قرار دارد. با این حال، این هشدارها به اقدامات عملی منجر نشده‌اند چون فقط یک هشدار بدون ضمانت اجرایی است. شورای امنیت به دلیل وِتوی مکرر آمریکای جنایتکار فلج شده و نشست‌های اضطراری به بیانیه‌های نمادین و بی‌اثر ختم می‌شوند. حتی سازمان‌های بشردوستانه مانند هلال‌احمر و یونیسف، که وظیفه ارسال کمک‌های اضطراری را دارند، با موانع متعدد در مسیر ارسال غذا و دارو مواجه‌اند. این ذلت دولتمردان کشورهای اسلامی است که مردمان عزیز غزه در آن شرایط سخت زندگی می کنند و کمکی نمی کنند ، در ایران اسلامی ضمن حمایت از مقاومت و ایستادگی مردم غیور غزه و برگزاری راهپیمایی و اجتماعات ، شماره حسابی دفتر مقام معظم رهبری اعلام کردند ، جهت واریز کمک های نقدی که عزیزان توجه ویژه داشته باشند.
شهر ما بلحاظ فرهنگی دارای زیر ساخت های مناسب نیست ، برخی مساجد ما به لحاظ اعتباری دچار مشکل هستند و بنای مناسبی ندارند.سالن سینما و کتابخانه قابل استفاده ای برای عموم با شرایط مناسب ندارد.
اماکن ورزشی در خور ورزش قهرمانی و حرفه ای ماهدشت ندارد و محیط های عمومی ورزشی هم با کمبود مواجه است. ما در هر محله ای باید یک زمین چمن مصنوعی داشته باشیم و سالن ورزشی مناسب اینها واجبات ماست ، ورزش زورخانه ای ما که یکی از بهترین ورزش هاست درگیر تحویل زمین است سالها ، خب مسئولیت اینها با کیست؟ با مدیرکل محترم ورزش و جوانان ، باید نگاه ویژه ای به ماهدشت داشته باشند ، نمیشود با سختی ورزش ما خروجی های آبرومندی را تحویل دهد مانند افتخارات بین المللی کشتی و سایر ورزش ها ، استان بهره خودش را ببرد اما هیچ توجهی به محیط های ورزشی ما نداشته باشند ، این ظلم به ماهدشت است .
توصیه من به مجموعه استانداری و شهرداری و ادارات کل فرهنگی و ورزشی استان اینست که با محوریت استانداری جلسه ای را برگزار کنند و نیازها و احتیاجات فرهنگی ، ورزشی را مروری بکنند و مصوبه ای با تخصیص مناسب داشته باشند و امسال و سال آینده منحصرا این پروژه ها را داشته باشند ، از شهردار هم میخواهیم ، اولویت پرژه های امسال اگر مقدور است و الا برای سال آینده در برنامه ، بودجه شهرداری زیرساخت های فرهنگی ورزشی را اولویت خودشان قرار دهند.